Menntamál - 01.04.1962, Síða 86

76
MENNTAMÁL
náist, ef unglingar eru aðgreindir á aldrinum 14—15 ára,
þ. e. til dæmis inn í 2. eða 3. bekk íslenzkra gagnfræða-
skóla. Eindregið á þessa sveif lagðist t. d. dr. Wolfle.
Eigi að síður væri nauðsynlegt að rannsaka greind og
aðra námshæfileika barna sem fyrst, fylgjast með þró-
un þeirra og námi og veita þeim námsskilyrði við þeirra
hæfi.
Þar með höfðu umræðurnar beinzt að skólakerfinu og
þeim áhrifum, sem það hefur á lausn þessa vandamáls.
Thorsten Husén, prófessor í uppeldisfræði við Stokk-
hólmsháskóla, flutti síðasta stóra framsöguerindi þings-
ins: EcLucational Structure and the Development of Abi-
lity. Taldi hann, eins og Dael Wolfle, að ekki kæmi ótví-
rætt fram, hvað í einstaklingnum býr, fyrr en á ungl-
ingsaldri, og ættu öll börn því að hafa sameiginlega skóla-
göngu fram á unglingsár. Tók hann sænska skólakerfið
til dæmis um þetta, en svo sem kunnugt er, greinist
menntaskólalínan miklu fyrr frá hinu almenna námi hjá
ýmsum öðrum þjóðum, og hefur sú tilhögun jafnan verið
umdeild. Tók þingið að nokkru leyti undir þá gagnrýni,
einkum að ákveðin aðgreining námsbrautanna hjá ung-
um börnum yki á aðstöðumun ólíkra stétta til þess að
koma börnum sínum til æðra náms. Verður stuttlega
drepið á það síðar.
Út frá þessu spunnust margþættar umræður og gerðu
þingfulltrúar grein fyrir þeim atriðum í fræðslukerfi
landa sinna, sem snertu þetta mál. Sveinbjörn Sigurjóns-
son skýrði frá meginþáttum íslenzka fræðslukerfisins og
sýndi m. a. fram á, að það opnaði góðum hæfileikum, úr
hvaða stétt sem þeir kæmu, tiltölulega auðvelda leið til
menntunar.
Ein aðalhindrunin á fullnýtingu hæfileikanna er mis-
jöfn aðstaða stétta til menntunar. Frú Jean Floud, lektor
í félagsfræði við Lundúnaháskóla, gerði grein fyrir þessu
í snjöllu framsöguerindi. Aðalvandinn er sá, sagði frú