Árbók VFÍ/TFÍ - 01.06.2011, Blaðsíða 334

Greining var gerð á leið og legu kapla miðað
við hafsbotn.
í frumgögnum frá verkkaupa kom fram fyrirhuguð
staðsetning á bæði vindmyllum og rafstöð. Það var
ósk verkkaupa að hún yrði staðsett á lítilli eyju sem
nefnist Skipsholmen, en hún er á milli vindmyllu-
garðsins og meginlandsins. Vindmyllugarðurinn
mun liggja við vesturströnd Noregs rétt fyrir utan
Molde og Kristiansund. Til þess að átta sig á þvi
hvernig best væri að leggja kaplana eftir hafsbotn-
inum og hvar á eyjunni yrði hentugt að staðsetja
rafstöðina, var fyrsta skrefið að gera þrívítt módel af
eyjunni og hafsbotninum út frá hnitapunktasafni-
Módelið gerði mögulegt að sjá á skýran hátt hvernig
hafsbotninn liti út og hver væri besta aðkoman fyrir
kaplana að eyjunni til að tengjast rafstöðinni. Aður
en þrívíddarvinna hófst var gerð skissa af heildar-
kerfinu, frá vindmyllunum að rafstöðinni.
Þrívíða líkanið af hafsbotninum kom sér mjög vel til
að ákveða stystu og hagkvæmustu leiðina fyrir
kaplana. Metrinn af köplum af þessu tagi kostar
eins og sæmilegur bíll og því var allnokkuð í húfi
þegar kom að vali á lagningarleið, vörnum á sjávar-
botni og heildarvegalengd.
Módelið var nýtt til þess að sýna tillögur og lausnir,
ekki bara innan hönnunarteymisins heldur einnig á
fundum með verkkaupanum. Gott dæmi um það
var þegar sýnt var hvar gera þyrfti borholur að og
frá rafstöðinni.
Gerðar eru ákveðnar kröfur um bil á milli kaplanna
og beygjuradíuss (auk þess vega þeir um 50 kg/m
sem gerir verkið enn meira krefjandi). Tvívíð skissa
af legu kaplanna í rafstöðinni var gerð af sérfræðingi
á því sviði og leit lausnin vel út í plani. Þegar henni
var skellt í þrívídd kom annað í ljós þar sem of stutt
bil var milli margra kaplanna og alltof lítið pláss
uppfyllti ekki kröfur um beygjuradíus. Þessi upp-
götvun hafði áhrif á stærð og lögun stöðvarinnar.
Omögulegt hefði verið að sjá þetta á planlausn raf-
magnsverkfræðingsins sem áttaði sig strax á vanda-
málinu þegar hann sá módelið með köplunum í.
Endanleg staðsetning rafstöðvarinnar var ákveðin
út frá ölduhæð og aðkomu fyrir lyftingarpramma
sem hífa átti stöðina á sinn stað. Ölduhæð á þessu
svæði er frekar mikil og því þótti ákjósanlegt að
rafstöðin lægi sem hæst á eyjunni til að minnka
áhrif ölduálagsins. Krafa var gerð um að stærsti
hluti rafstöðvarinnar yrði smíðaður á meginlandinu og þar af leiðandi fluttur með
pramma og hífður yfir á eyjuna. Til þess að þetta yrði að raunveruleika þurfti að kanna
siglingarleiðina að eyjunni, sem og hversu nálægt pramminn kæmist að henni til þess að
geta lyft smíðinni. Til eru margar og ólíkar gerðir af prömmum og skipum með mismikla
lyftigetu og sjóristu. Þarna kom módelið sterkt inn. Settar voru inn mismunandi týpur af
prömmum og þannig mátti sjá hversu nálægt þeir komust að eynni við mismunandi
sjávarstöðu, út frá líkaninu af hafsbotninum og módeli af prammanum. Þyngsti hlutinn
sem lyfta þurfti var um 400 tonn og því einkar mikilvægt að komast sem næst eynni.

fi*

♦ 2 4HAT D*pm o» •xeavation 4 m -ssUK, -
-1.3LÁT E 1 '~ JL
Tr*nch 15 m V
| Borholur og gröftur fyrir rafstöö á Skipsholmen.
3 3 2
Árbók VFÍ/TFl 2011