Morgunblaðið - 13.10.1987, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 13. OKTÓBER 1987
37
r SPÆNSKU ÞOTUNNIUM 50 SJOMILUR FYRIR VESTAN LAND
I
Morgunblaðið/Bcnedikt Eiríksson
Gúmmíbjörgunarbáturinn kemur að skipshlið og bandarisku björgunarmennirnir gera
klárt.
Konan um borð í spænsku þotunni:
„Er tilbúin
að fara með
næstu vél“
„NEI, ÉG var aldrei hrædd, trúði þvi að allt
myndi fara vel en þetta reyndi samt mikið á,
ótrúlega, því vist var óvissan mikil um fram-
haldið," sagði eina konan um borð i spænsku
þotunni, Maria Jesus Sanchis.
„Við reyndum að gera allt klárt fyrir nauðlending-
una en þó mun pabbi hafa svikist um að spenna
öryggisbeltin því hann taldi öllu lokið og taldi
óþarfa að eyða tímanum í slíka smámuni. En flug-
maðurinn var frábær og lendingin tókst giftusam-
lega. Við opnuðum strax dyr vélarinnar þegar hún
hafði stöðvast á ótrúlega skömmum tíma, skutum
út björgunarbátnum og það var stórkostlegt að
heyra í hjálparflugvélum um leið og við vorum að
fara um borð í gúmmíbjörgunarbátinn. Á þeirri
stundu vissum við að allir vildu allt gera til þess
að hjálpa okkur í nauðum og ég vil nota tækifærið
senda
til
Morgunblaðiö/RAX
Maria Jesus ásamt föður sinum,
Salvador, á Hótel Sögu í gær.
og
þakkir
allra, sem
aðstoðuðu
okkur,
flugmanna
og sjó-
manna,
serh voru
einstakir
og allra
sem tóku
þátt í þess-
ari giftu-
samlegu
björgun.
Endirinn f
þessum
þætti er
eins og í
ævintýri.
Mér líður
vel, ég er
hamingju-
söm og
þakklát og
tilbúin til
þess að
halda ferð-
inni áfram
með næstu
flugvél."
María Jesús
kveður Harald
skipstjóra á
Þorláki.
Morgunblaðið/RAX
Haraldur skipstjóri á Þorláki ÁR:
Hugsaði um það eitt að ná fólkinu
Morgunblaðið/Benedikt Eiríksson
myndinni sést þar sem verið er
Morgunblaðið/Benedikt Eiríksson
it Þorláks.
„ÞEGAR við áttum eftir ófarna
um 300—400 faðma að gúmmí-
björgunarbátnum hafði varnar-
liðsþyrlan samband við okkur og
bað okkur að hinkra því þeir
væru að reyna björgun með að-
stoð tveggja manna úr áhöfn
þyrlunnar, sem höfðu stokkið í
sjóinn við gúmmíbjörgnnarbát-
inn,“ sagði Haraldur Benedikts-
son, skipstjóri á Þorláki ÁR, í
samtali við Morgunblaðið þegar
togarinn kom til hafnar klukkan
6 á mánudagsmorgun með sex-
menningana úr spænsku flugvél-
inni.
„Um það bil 10 mínútum síðar
hætti þyrlan við björgun eftir að
einn sexmenninganna hafði dottið
í sjóinn úr björgunartauginni í
hífingu. Þá báðu þyrlumennimir
okkur að taka við og við komum
að björgunarbátnum á kulborðið til
þess að veija bátinn áföllum.
Bandarísku björgunarmennimir,
sem voru þá komnir um borð í björg-
unarbátinn, vildu láta draga hann
aftur fyrir skutinn að skutrenn-
unni, en þegar var verið að draga
þá fyrir skutinn kom kvika og ann-
ar björgunarmaðurinn slóst í skipið
og vankaðist nokkuð. Það gekk
ekki að ná fólkinu um borð við skut-
rennuna og var þá björgunarbátur-
inn aftur dreginn að skipshliðinni
hlémegin. Það tók síðan nokkrar
mínútur að taka fólkið um borð til
okkar og við tókum kúrsinn til hafn-
ar, en eftir nokkrar vangaveltur
varnarliðsmanna á björgunarþyrl-
unni var ákveðið að taka slasaða
manninn um borð í þyrluna og
bjuggum við um hann í börum fyr-
ir hífingu upp í þyrluna og einnig
tók þyrlan báða sína menn um borð
áður en hún hélt til Borgarspítalans
með slasaða manninn. Þegar fólkið
var komið um borð í Þorlák drifum
við það niður í borðsal, það var
nokkuð þrekað og strákarnir hlúðu
að því eftir bestu getu þannig að
því hitnaði strax. Fólkið fékk ,síðan
kojur skipveijanna og það jafnaði
sig svolftið á leiðinni til lands. Það
var ánægjulegt að geta veitt þessa
aðstoð. Einn eða tveir voru orðnir
allkaldir, en ég var mikið feginn
þegar þetta var afstaðið á svo giftu-
samlegan hátt sem raun bar vitni,
því það er ekki árennilegt að nauð-
lenda þotu á hafínu. Eg hugsaði
um það eitt að ná fólkinu, var hrein-
lega æstur í að koma því um borð.“
- á.j