Morgunblaðið - 15.09.2000, Blaðsíða 55

Morgunblaðið - 15.09.2000, Blaðsíða 55
. MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FÖSTUDAGUR 15. SEPTEMBER 2000 55 JONAS INGVARSSON + Jónas Ingvars- son fæddist á Reynifelli á Rangár- völlum 27. mars 1921. Hann lést á Selfossi 15. ágúst síð- astliðinn og fór útför hans fram frá Sel- fosskirkju 26. ágúst. VERTU VIÐBUINN kjörorð skáta allra landa. Viðbúinn hverju? spurðum við drengir og nýliðar sveitarforingja okkar hjá Væringj- um, skátasveitinni sem séra Friðr- ik Friðriksson stofnaði. Viðbúnir öllu, líka dauðanum, var svarið. Líka dauðanum? sögðum við, en það er nú svo langt þangað til. Það vitum við ekki, svaraði fræðari okkar. Þetta varð mér umhugsun- arefni - og er enn, er ástvinir og góðir félagar falla nú ört frá allt í kringum mig. Hvenær kemur röðin að mér? „Það vitum við ekki,“ var svarið forðum. Og þannig mun það eiga að vera, enda fjölmargt fleira sem við ekki vitum (enn), jafnvel hinir lærðustu. Þessi sami góði Væringja-foringi, sem varð læknir, sagði eitt sinn við mig, er við geng- um saman (það var áður en allir eignuðust bíla og hættu að ganga og hafa tíma til að ræða saman), hann sagði: Er vísindamenn, eftir rannsóknir, finna svar við flókinni spurningu, þá birtast oft 10 nýjar! Þannig er þetta enn, slíkt undur er sköpunarverkið. Mannsandinn mun og á samt að halda áfram að spyrja og leita m.a. upphafs okkar manna og alls sem lifir. En spyrja og leita ... til að finna svarið/svörin og höf- und alls sem lifir og hrærist m.a. á jörðu hér. Hjá skátum fengum við drengir fleira um að hugsa en hinn óvissa dauða-tíma. Við unnum heit: „Ég lofa að gera það sem í mínu valdi stendur til þess: - Að gera skyldu mína við Guð og ættjörðina. - Að hjálpa öðrum. - Að halda skátalögin" En þau lagaboð eru 10 talsins og það fyrsta hljóðar þannig: „Skáti segir ávallt satt og gengur aldrei á bak orða sinna.“ Síðan koma hin 9, en þar segir m.a. Skáti er tryggur / hæverskur í hugsunum orðum og verkum / hlýðinn / glaðvær / þarfur öllum og hjálpsamur / drengilegur í allri háttsemi / sparsamur / dýra- vinur / góður lagsmaður. Þetta var ekki svo lítið að læra og fram- kvæma. En ég reyndi og hafði um nokkurt tímabil reynt í alvöru, er kom að fermingu minni. Þá bættist enn við og spurningin um sjálfan Guð varð að brennidepli. Að því kom, eftir nokkur ár, í febr. ’39, að ég gafst upp að kvöldlagi, eftir að hafa heyrt skátaforingjann minn góða, lækninn, segja frá trúar- reynslu sinni á unglingafundi. Ég fann að ég réði ekki einn við heit mitt og loforð og stundi upp undir sæng minni í rúminu: ’Guð minn, ef þú vilt eiga mig, þá verður þú að hjálpa mér’ Og viti menn, undrið gerðist og hjálpin barst mér - strax. Ég gat tekið undir söngvers- ið góða: ’Eg finn Guðs djúpa frið í mínu hjarta, ég finn og veit að Jes- ús er mér nær, ég dauðann óttast ei né myrkrið svarta, hann er minn hirðir trúr og vinur kær.’ Með svo einföldum en raunverulegum hætti gerðist þetta með mig. Á ýmsu hefur gengið síðan í áranna rás en ég hef fundið mig leiddan og aldrei einan eða yfirgefinn. Ekki skal ég hér og nú fjölyrða um mig og reynslu mína, þótt ég gæti lengi, lengi haldið áfram að greina frá gæsku Guðs við mig frá ungum al- dri. En til hvers er ég að segja frá þessu? Jú, m.a. til að leiða í ljós þann nýlega 18 ára gamla Her- mann, sem mætti lítt skólaður (barnaskóli og kvöldskóli KFUM tvo vetur) við setningu Samvinnu- skólans haustið 1939, er ófriðarbálið logaði þegar glatt í Evrópu, eftir yfirgang Hitlers í Tékkóslóvakíu og Austurríki og innrás- ina í Pólland. Við þessar aðstæður var ákveðið að fresta um einn mánuð setningu skólans á 3ju hæð Sambandshússins við Sölvhólsgötu í Reykja- vík, til að spara kol við kyndingu hússins, en þau voru þá þegar skömmtuð. Er loks kom að setningu skólans, þá mættu þar fjölmargir ungir piltar og stúlkur víðsvegar að af landinu, flest um tvitugt og margir höfðu lokið námi í héraðsskólunum. Sam- vinnuskólinn hafði til umráða þrjár kennslustofur á 3. hæðinni í norð- urhlið Sambandshússins, auk lítill- ar kennarastofu í austurgaflinum. Skólastjórinn, Jónas Jónsson og fjölskylda hans höfðu til afnota hinn hluta hæðarinnar. Kennslust- ofa okkar byrjendanna, sem ætluð- um í 2ja vetra nám, var næst inn- ganginum í stofurnar þrjár. Næst komu þeir sem ætluðu að ljúka náminu á einum vetri og í 3ju stof- unni námu þau, er voru á öðrum vetri í skólanum. Þröngt máttu sáttir sitja þarna og var það líklega til bóta, svo harður og grimmur sem heimurinn var þessi árin. Ég hef leitt hugann að því, að sennilega hefur þessi ’samþjöppun’ þarna leitt til þess að við, sem vorum þarna byrjendur, höfum trúlega haldið hópinn síðan í sex tugi ára, átt fjölmarga ’góðra- vina-fundi’ sem eflt hafa vináttu- böndin. Við höfum komið saman á heimilum, skrafað, þegið léttar veitingar og sungið fullum hálsi, m.a. „Hvað er svo glatt...“ einnig með gamla laginu hans Jónasar Hallgrímssonar og félaga hans á Hafnarslóð forðum, flutt okkur svo á góða matstaði og notið samver- unnar ríkulega. En nú er svo kom- ið að árlega fækkar í hópnum okk- ar um einn, tvo eða þrjá. Og nú hefur verið kallaður frá okkur öðl- ingurinn Jónas Ingvarsson á Sel- fossi, sem okkur öllum þótti vænt um og mátum mikils. Þegar fyrr- nefndur Jónas Hallgrímsson - sem er í hávegum hjá okkur einnig - orti kvæðið Gunnarshólmi, þá segir hann þar undir lokin: „Hugljúfa samt ég sögu Gunnars tel...“ Og orðið hugljúfur er einmitt ein- kennið á hinum nýlátna vini og skólabróður, Jónasi Ingvarssyni, sem við bekkjarsystkini hans í Samvinnuskólanum minnumst nú með söknuði og þökk. Hópurinn okkar ákvað fyrir ári að hittast næst í október árið 2000. Það mun- um við gera, en þá verður enn nýtt skarð fyrir skildi, en þar mun vin- arins góða, Jónasar Ingvarssonar, verða minnst. Ég var erlendis í ágústmánuði, er hann féll frá, en í mig var hringt eftir heimkomuna og sögð tíðindin af vininum góða - „Dáinn, horfinn, harmafregn“ - og ég beðinn um að skrifa um hann minningarorð fyrir hópinn okkar. Ég fann og finn mig vanmáttugan gagnvart dauðanum, því beygur er enn í mér eftir heimsókn hans fyrir 7 árum - einmitt nú í september - er eiginkona mín, Inga, var burt kölluð. En samt: „Dauði ég óttast eigi, afl þitt né valdið gilt. I Kristi krafti ég segi; kom þú sæll þá þú vilt.“ Ég leitast við að vera við- búinn og það skulum við öll gera. - Vertu kært kvaddur, Ijúfling- ur. Sjáumst. Guð styrki og blessi ástvini þína alla. Hermann V. Þorsteinsson. FRIÐRIK SNORRASON WELDING + Friðrik Snorra- son Welding fæddist í Reykjavík hinn 16. júni 1920. Hann andaðist hinn 27. ágúst síðastlið- inn. Foreldrar hans voru Snorri Friðriks- son Welding og Sig- ríður Steingríms- dóttir, búsett á Urðarstíg 13 í Reykjavík. Friðrik var kvænt- ur eftirlifandi eigin- konu sinni, Auði Vig- fúsdóttur frá Gimli á Hellissandi. Þau eignuðust þrjú börn sem öll eru á lífi. Útför Friðriks fór fram frá Fossvogskirkju hinn 7. septem- ber. Ástkær afi okkar hefur kvatt þennan heim. Efst í huga okkar eru yndislegar minningar um mann sem var ekki aðeins hlýr og góður afi heldur einnig besti vinur sem nokkur get- ur átt á bernskuárunum. Allir sak- leysingjar drógust að honum og hann að þeim. Afi hafði einstakt lag á að breyta öllu í leik. Ekkert verk var svo flókið að afi Friðrik gæti ekki einfaldað það fyrir smáfólkið. Hann gerði hversdagshluti eins og rakstur og að strauja föt að spenn- andi viðfangsefni. Skemmtilegri leikfélaga og meiri jafningja er ekki hægt að hugsa sér. Á vorin var það fastur liður að fara „hringinn“ með viðkomu á Þingvöllum og í Eden í Hvera- gerði. Oftar en ekki ef nógur pen- ingur hafði safnast í baukinn í bílnum var einnig farið í tívolíið. Vorin og sumrin voru hans tími. Þegar sólin fór að hækka á lofti og blómin að taka við sér þá lifði hann og hrærðist í garðinum. Persónuleiki afa einkenndist af góðri kímnigáfu. Viðbrögð manna og dýra við hinu óvænta vöktu ávallt kátínu hjá hon- um, sérstaklega ef hann sjálfur átti upp- tökin að hrekknum. Guð gefi að við ná- um jafngóðum tengsl- um við barnið í okkur og afi Friðrik gat. Með þessum orðum viljum við kveðja einstakan mann sem var afi okkar og besti vinur. „Einstakur" er orð sem notað er þegar lýsa á því sem engu öðru er líkt, faðmlagi eða sólarlagi eða manni sem veitir ástúð með brosi eða vinsemd. „Einstakur" lýsir fólki sem stjómast af rödd síns hjarta og hefur í huga hjörtu annarra. „Einstakur11 á við þá sem eru dáðir og dýrmætir og hverra skarð verður aldrei fyllt. „Einstakur" er orðið sem best lýsir þér. (Terri Fernandez.) Barnabörnin. t Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og langalangömmu, ÁGÚSTU SIGURJÓNSDÓTTUR, áður til heimilis á Hafnargötu 51, Keflavík, er lést mánudaginn 28. ágúst sl. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á Garð- vangi og Hlévangi fyrir góða umönnun. Guð blessi ykkur. Fyrir hönd aðstandenda, Sigríður Jónsdóttir, Jóhann Hjartarson, Ásdís Jónsdóttir, Hilmar Pétursson. t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vin- áttu við andlát og útför ástkærs eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa, ÁGÚSTS RUNÓLFSSONAR, Garðsbrún 4, Hornafirði. Nanna Ólafsdóttir, Sigurborg Ágústsdóttir, David Parish, Ásgeir Núpan Ágústsson, Valgerður Egilsdóttir, Bjartmar Ágústsson, Elínrós Jóhannsdóttir og barnabörn. t Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför MARÍU SIGURJÓNSDÓTTUR, áður til heimilis á Hvoli, Dalvík. Guð blessi ykkur öll. Guðrún Elín Skarphéðinsdóttir, Gylfi Björnsson, Jón Emil Gylfason, Sigríður Kristinsdóttir. t Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför móður minnar, MÁLFRÍÐAR ERLINGSDÓTTUR, Holtsgötu 27, Njarðvík. Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks Heilbrigðis- stofnunar Suðurnesja. Guð blessi ykkur öll. Fyrir hönd aðstandenda, Þórey Ragnarsdóttir. t Hugheilar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur hlýhug og samúð við andlát og útför ástkærrar eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, JÓHÖNNU ÞORGERÐAR ÞORVARÐARDÓTTUR, Smárabraut 8, Hornafirði. Guð blessi ykkur öll. Helgi Árnason, Árný Helgadóttir, Stefán Helgi Helgason, Sigríður Kristinsdóttir, Ólöf Guðrún Helgadóttir, Friðrik Snorrason, Þorvarður Helgason, barnabörn og barnabarnabarn. Lokað Fyrirtæki okkar verður lokað í dag frá kl. 13.00 vegna jarðarfarar KRISTINS GUÐBRANDSSONAR, forstjóra. Víkurvagnar ehf.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.