Morgunblaðið - 15.09.2000, Blaðsíða 56

56 FÖSTUDAGUR 15. SEPTEMBER 2000
m----------------------------
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
HARALDUR
PÁLSSON
+ Haraldur Páls-
son fæddist á ísa-
firði 24. aprfl 1927.
Hann lést á líknar-
deild Landspitalans
30. ágúst síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Grafarvog-
skirkju 7. september.
I dag leikur geisli um
Grafarvog
um götur og nes og
sund.
Hann sendur er hæst-
um himni frá
á heilagri náðarstund.
Sá geisli mun lýsa á giuggann þinn,
þegar Guð er að vitja þín
og benda á helga húsið sitt,
þann himin, sm við þér skín.
(Sigurbjöm Einarsson.)
Vinur okkar hjóna, Haraldur
Pálsson, hefur lagt upp í sína
hinstu för, ferðlag sem hann hafði
ekki gert ráð fyrir að væri á næsta
leiti en enginn ræður för. Þrátt
fyrir vitneskju um óvæginn sjúk-
dóm í þrjú ár var það ekki fyrr en
vor sem hann játaði sig veikan en
ekki sigraðan en þá var hann kom-
inn með farseðla fyrir þau hjónin
og nú skyldi Haukur Páll sonur
þeirra sóttur heim og jafnframt
átti að aðstoða hann við flutning í
nýtt hús. Læknarnir lögðust gegn
þessari fyrirhuguðu ferð. Þá ákvað
hann að sú ferð yrði farin síðar
þegar hann væri búinn að safna
kröftum á ný. Uppgjöf var ekki til
umræðu. Hann var viðstaddur
vígslu Grafarvogskirkju í sumar
þó að hans nánustu efuðust um að
hann gæti það. Hann sannaði að ef
viljinn er með í för er hægt að
sigrast á svo ótrúlega mörgu. I
tvær vikur rétt fyrir andlátið var
eins og stundaglas hans hefði
hægt á sér og hann átti góða daga,
svo góða, að vonir vöknuðu um að
ný lyf væru að gera kraftaverk.
Þessi veikindi hans sýndu okkur
hversu sterkur hann reyndist vera.
Það var ekki kvartað, þó að aug-
ljóst væri að hann væri kvalinn.
Við kynnumst honum og konu
hans fyrir um það bil þrjátíu árum
í Dansklúbbi Heiðars en þá var
gaman að koma á heimili þeirra og
kynnast börnum þeirra og eignast
vináttu þeirra líka. Þá
voru fundir haldnir til
skiptis heima hjá okk-
ur og hjá þeim hjón-
um. Við erum nýbúin
að rifja upp sumar-
ferðir klúbbsins og þá
ekki síst ferðina til
Vestmannaeyja þegar
stjóm klúbbsins tók
Herjólf á leigu og
reyndist það svo
söguleg ferð að alltaf
við og við hefur hún
rifjuð upp. Svo mjög
reyndi á samvinnu í
þessari ferð að segja
má örugglega að hún hafi lagt
grunninn að vináttu þeirra og
okkar. Það erfiðasta í þeirri ferð
var að Herjólfur bilaði á sunnu-
deginum þegar hann átti að
sækja börn til Þorlákshafnar og
ferja okkur síðan þangað. Þá var
athugað með flug en ekki vildi
betur til en svo að verkfallsað-
gerðir voru þá á þann veg að ekki
mátti selja eldsneyti eftir kl. 10.
Þá voru góð ráð dýr og þeir vin-
irnir hringdu í flesta sem þeir
héldu að gætu liðsinnt hópnum.
Svo var það að undanþága var
gefin af sjálfum Guðmundi jaka
og kættist hópurinn að vonum og
haldið var upp á flugvöll. Börnin
frá Vestmannaeyjum sem voru
strandaglópar í Þorlákshöfn voru
sett upp í rútu og brunað með
þau til Reykjavíkur en áður en
flugvélin komst í loftið skall á
þoka í Eyjum. En heim komst
hópurinn því Herjólfur komst í
gagnið kl. 2 um nóttina.
Er nema von að þessi ferð hafi
verið tekin til upprifjunar annað
slagið og alltaf mundum við eftir
einhverju skemmtilegu bæði úr
þessarri ferð og fleiri ferðum sem
við förum í með þeim.
Segja má að Halli vinur okkar
hafl eignast hamingjuna þegar
hann kvæntist henni Dísu, þau
voru mjög samstíga, ekki aðeins í
dansinum heldur flestu sem þau
tóku sér fyrir hendur. Hann var
mikill fjölskyldumaður og stoltur
af börnum sínum og hafði vel efni
á því, svo hlý og glæsileg sem þau
eru.
Eftir að þau fluttu í Hverafold-
ina smíðaði Halli sólpalla, sólstofu
og gróðurhús og naut þess svo að
hjálpa til og fylgjast með Dísu
þegar hún ræktaði glæsileg blóm
eins og risadahlíur og fleiri blóm. I
vor þegar vorsýning var á falleg-
um görðum í Reykjavík og búið
var að venja stóru blómin við úti-
veruna kom ein hélunótt eftir sýn-
inguna og öll blómstrin dóu þó í
skjóli væru. Svona getur tilveran
verið bæði hjá blómum og mann-
anna börnum.
Dísu og börnunum ásamt fjöl-
skyldum þeirra vottum við hjónin
og börn okkar dýpstu samúð. Ég
treysti því að minningin um hann
segi sorgina.
„í faðmi fjalla blárra
þar freyðir aldan köld,
í sölum hamra hárra
á huldan góð völd,
sem lætur bysin blika
um bládimm klettaskörð
er kvöldsins geislar kvika
og kyssa Isafjörð.“
(Guðm. Guðm.)
Við kveðjum vin okkar með
söknuði en jafnframt með þakklæti
fyrir öll góðu árin sem við fengum
að eiga vinátta hans. Við biðjum
honum blessunar og fararheilla á
æðri stöðum. Guð blessi minningu
hans.
Þúrdís Kristinsdóttir.
Það er alitaf erfitt að sjá á bak
góðum vini. Haraldur Pálsson var
nemandi í dansskóla mínum í 36
ár. Mánudagshópurinn var ailtaf í
miklu uppáhaldi hjá mér. Þangað
fór ég með nýjustu sporin til að
vita hvernig þeim líkaði þau og ég
mat alltaf mikils þeirra álit á öllu
sem varðaði dansinn. Haraldur
sendi öll börn sín í dans, hann
skildi þýðingu dansins og tvær
dætur hans, þær Auður og Erla,
luku danskennarapófi frá skóla
mínum. Síðustu árin stjórnaði
Haraldur dansklúbbi nemenda og
gerði það af stakri prýði. Hann
var mikill dansáhugamaður og og
naut þess vel að vera í góðra vina
hópi. Síðastliðinn vetur var ég
farinn að gera mér grein fyrir því
að þetta yrði hans síðasti vetur,
en hann bar alltaf þrautir sínar af
stakri karlmennsku og kvartaði
aldrei. Nú að samferð lokinni
kveðjum við hjónin Harald Páls-
son og þökkum ánægjulega sam-
fyigd.
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við og starfsfólk Dansskóla
Heiðars Ástvaldssonar, Þórdísi og
börnum þeirra.
Heiðar R. Ástvaldsson.
ÁSDÍS GUÐBJÖRG
JESDÓTTIR
+ Ásdís Guðbjörg
Jesdóttir fæddist
á Hóli í Vestmanna-
eyjum 29. ágúst
1911. Hún lést í
hjúkrunarheimilinu
Skjóli 23. ágúst síð-
astliðinn og fór útfór
hennar fram frá
Áskirkju 31. ágúst.
Elsku amma Dídí.
Þegar ég var lítil
stúlka fékk ég alltaf að
gista hjá ykkur afa þeg-
ar ég var í höfuðborg-
inni.
Mikið voru morgnamir góðir þegar
ég fékk að skríða uppí hjá þér og
kúra, og stundum færði afi okkur
heitt súkkulaði með miklu hunangi og
matarkex í rúmið.
Mest spennandi fannst mér þó þeg-
ar þú opnaðir svefnherbergisskápinn
og tíndir þar fram alls konar gersem-
ar og sýndir mér. Ein af þessum ger-
semum var lítill svartur borði sem á
var ritað með gylltum stöfum ,Ásdís“.
Þú sagðir mér sögu borðans, sem ég
hef nú gleymt, en sagðir jafnframt að
þar sem ég væri íyrsta bamabarnið í
beinan kvenlegg og héti þessu nafni
mætti ég eiga borðann. Mikil upphefð
fannst mér að titlinum, þótt ég hafi nú
varla skilið hvað hann þýddi, og borð-
ann hef ég varðveitt síðan og hver veit
nema að ég geti einhvem tímann látið
hann ganga til komandi kynslóða.
Ég á margar minningar um þig,
amma mín, þú bakaðir bestu súkkul-
aðiköku í heimi, blandaðir besta djús í
heimi og hvergi var súrmjólk með
púðursykri og seriosi betri en hjá þér
og þó að ég sé sjálf í sífelldri tilrauna-
starfsemi með þetta þrennt þá tekst
mér aldrei eins vel til og þér. Með
þessum fáu minningarbrotum kveð
ég þig að sinni, amma mín, þakka þér
fyrir allt og allt. Guð geymi þig.
Þín
Ásdís Guðný.
Með örfáum orðum langar mig að
kveðja þig, amma. Það er svo margt í
minningunni sem tengist þér því æsk-
an er full af minningum frá Laugar-
ásveginum. Jólaboð með stóru jólatré
og alvöru jólasveinum, afmælisveislur
af stærstu gerð, kjólaleikir á háaloft-
inu þar sem ég varð ástfangin í fyrsta
sinn á ævinni, þá af frænda mínum
honum Eyþóri, og ekki má gleyma
kisunni Mósu sem virt-
ist þola endalausan
ágang bamabarnanna.
En minningin sem mér
er efst í huga er þegar
ég var í pössun hjá ykk-
ur afa, sjö ára gömul á
meðan pabbi og
mamma fóru til útlanda.
Á sama tíma var Ingólf-
ur frændi líka í pössun
hjá ykkur. Margt lærð-
um við af þér þennan
stutta tíma sem við vor-
um hjá ykkur og þú
kenndir okkur meðal
annars, að pijóna. Mikil
pijónadella greip okkur Ingólf og
strax eftir sundferðir, súrmjólk og
bláber, voru prjónarnir teknir upp og
með sérstöku leyfi frá þér fengum við
að pijóna í stofunni. Utkoman úr
prjónaskapnum var ormur hjá Ingólfi
en kolkrabbi hjá mér, rauður og með
dökkbláa derhúfu. Margar svona
minningar á ég um þig og þess vegna
er ég svo miklu ríkari. Ein fallegasta
minningin um þig er teikning sem þú
teiknaðir af mér í minningabókina
mína þegar ég var sjö ára og svo fal-
leg er hún að ég gaf þér bestu ein-
kunn og er hún afar réttmæt. Mig
langar að nota orð sem þú notaðir svo
oft þegar ég þakkaði þér fyrir mig,
„fyrirgefðu mér“. Fyrirgefðu mér
amma hve orð mín eru fátækleg til að
þakka þér fyrir ailt. Guð blessi þig
elsku amma.
Þín
Ragnheiður Ingunn.
Nú hnígur sól að hrannar sæng,
og höfði stingur undir væng
hver fugl á grænni grein.
Sjá, bjarrai roðar fold og Qörð,
en friðarenglar halda vörð
ogsvæfamannamein.
Nú leitar hugur heimi frá
í himindýrðar sæiu þá,
hvarelskaogalvitbýr.
Hann sækir þangað sælu gnótt
og safnar þreki í alla nótt
ogupprísafturnýr.
(Steingr. Arason.)
Elsku amma, við þökkum þér fyrir
allar samverustundimar. Guð blessi
þig-
Þorsteinn Freyr Bender,
Ingólfur Hreiðar Bender,
Eyþór Ingi Bender.
Þegar andlát
ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar.
Vesturhlíð 2
Fossvogi
Sími 551 1266
www.utfor.is
Við Útfararstofu kirkjugarð-
anna starfa nú 14 manns
með áratuga reynslu við
útfaraþjónustu. Stærsta
útfararþjónusta landsins
me3 þjónustu allan
es. ».? sólarhringinn.
%
Ji
4
s
¥
Prestur
Kistulagning
Kirkja
Legstaður
Kistur og krossar
Sálmaskrá
Val á tónlistafólki
Kistuskreytingar
Dánarvottorð
Erfidrykkja
UTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA EHF.
f "■ ..................... ............ v
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
'óri,
8242
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
Sverrir
Olsen
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen
útfararstjóri,
sími 895 9199
+ Gunnar H. Krist-
insson, fyrrv.
hitaveitustjóri,
fæddist í Reykjavík
30. nóvember 1930.
Hann lést St. Jósefs-
spftala í Hafnarfirði
27. ágúst síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík 1.
september.
Kveðja frá Ferðafé-
lagi Islands
Það var laust fyrir
1970 að Feðafélagi ís-
lands barst góður liðsauki er Gunnar
H. Kristinsson verkfræðingur kom til
liðs við félagið. Gunnar var ætíð fús til
að leggja félaginu lið ætti hans þess
kost. Hann tók oftsinnis þátt í haust-
ferðum þess er unnið var að frágangi
sæluhúsanna undir veturinn. Gat það
stundum verið mikil vinna í misjöfn-
um veðrum. Dró Gunnar þá ekki af
sér enda duglegur til
líkamlegrar vinnu eins
og iðulega kom fram í
ferðum þessum. Hann
hafði mikla ánægju af
að starfa að endurbót-
um í Þórsmörkinni.
Vann hann þar að nauð-
synlegu verkeftii sem
hann gerði að mestu
leyti einn. Kom þá fram
hve mikið líkamlegt
þrek hann hafði á þess-
um árum. Þannig var að
þegar skáli FÍ í Þórs-
mörk var byggður 1952
var ekki rennandi vatn í
skálanum, og urðu gestimir að nota
lækinn hvort heldur var til matar-
gerðar eða hreinlætis. Þetta gekk
blessunarlega meðan ekki var mjög
fjölmennt í Mörkinni. En upp úr 1970
fara gestakomur að aukast verulega
og fóru þá að skapast vandræði hvað
þetta varðaði. Var þá farið að huga að
því að koma rennandi vatni í skálann
um leið og öll hreinlætisaðstaða var
stórbætt enda þörfin orðin brýn. Var
nú leitað til Gunnars með alla fram-
kvæmd verksins. Nálægt 200-300
metra ofan við skálann er uppsprettu-
lind en hæðarmunur lítUl. Taldi
Gunnar engin vandkvæði á að koma
vatninu að skálanum og hreinlætis-
húsinu. Þetta kostaði töluverða vinnu
við skurðgröft, sem grafa varð með
höndum. Dró Gunnar ekki af sér við
skurðgröftinn. Hef ég það fyrir satt
að hann hafi grafið fyrir vatnsleiðsl-
unni að mestu einn yfir eina helgi.
Þori ég að fullyrða að vatnslögnin í
Langadal er að mestu hans verk. Þeg-
ar ákveðið var að leggja hitaveitu í
skála félagsins í Hrafntinnuskeri var
leitað tU Gunnars um þá framkvænd.
Stóð ekki á liðsinni hans fremur en
vant var. Gunnar átti stóran þátt í að
gera útgáfu Ferðafélagsins á bækl-
ingnum um HengUssvæðið 1996
mögulega. Hann er ætlaður göngu-
fólki sem fer um HengUssvæðið. Hér
er aðeins minnst á stærstu verkefnin
sem hann vann félaginu en upptaln-
ingin er ekki tæmandi. Um nokkurra
ára skeið var heUsu Gunnars þannig
varið að hann átti ekki þess kost að
taka þátt í starfsemi félagsins eins og
hann hefði kosið en var ávallt reiðu-
búinn að leggja félaginu lið ef tíl hans
var leitað. Gunnar var ágætur ferða-
félagi og prúðmenni í allri framkomu.
Fyrir þau störf er Gunnar vann
Ferðafélagi íslands var hann sæmdur
guUmerki félagsins á hátíðarfundi
þess er félagið varð 70 ára 1998. Nú
að leiðarlokum þökkum við honum
samfylgdina heils hugar.
Grétar Eiríksson.
Formáli minningargreina
ÆSKILEGT er að minningargreinum
fylgi á sérblaði upplýsingar um hvar og
hvenær sá, sem fjallað er um, er fædd-
ur, hvar og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn, skóla-
göngu og störf og loks hvaðan útför
hans fer fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í formái-
anum, sem er feitletraður, en ekki í
greinunum sjálfum.
GUNNAR H.
KRISTINSSON