Skírnir - 02.01.1849, Qupperneq 20

20
og Raspail ryíijast inn. Skríllinn sviptir þingmönn-
unum úr sætum, en forseti hrekkur undan. Barbés,
Blanqui og Ledru-Rollin beiddu sjer hljóbs, en fengu
eigi. Forseti hringir til þagnar; því cr eigi gaumur
gefinn. Loévík Blanc stekkur upp á borbib. Menn
þagna, og hann tekur svo til orfea: I nafni þing-
manna krefst jeg þess, ab bænarskrá sú, er Parísar-
borgarmenn flytja oss, sje rædd á þinginu, en til
þess þab megi veréa, verba menn að gefa hljób,
svo ab eigi megi þab segja, ab þjóbin fyrirlíti sjálf
vald sitt. Raspail tekur þá ab lesa bænarskrána.
Einn þingmabur kallar upp, og segir: hvers leyfi
hefur þú til ab lesa hana? Nú byrja óhljóbin af nýju;
skríllinn ætlar ab hlaupa ab þingmanninum og drepa
hann, en gildismenn aptra því. Raspail heldur á-
fram ab lesa, og gjörist þá þögn nokkur í salnum.
Lýburinn, er úti stób hjá þinghúsinu, tekur undir
æpandi vib hvert orb, sem Raspail les. I bænarskrá
þessari var þess krafist, ab Frakkar skyldu skerast
í leikinn meb Pólinalandsmönnum. Blanqui fær loks-
ins hljób, og krefst þess, ab menn sendi þegar Pól-
inalandsmönnum lib; ab því gerbu menn góban róm.
Eptir hann mælir Ledru-Rollin; bibur hann menn
ab sefast og gefa stjórninni tóm til ab íhuga þetta
vandamál í næbi. Lýburinn svarar, ab nú sje nógu
lengi bebib. þessu næst skauzt Barbés, eins og kólfi
væri skotib, upp í ræbustólinn, og heimtar, ab lagbur
sje þúsund þúsundir þúsunda franka skattur á ríkis-
mennina í Frakklandi, og fje þessu sje síban skipt
millum hinna fátæku, og bætir því vib, ab ef nokkur
nú dirfist ab láta berja herbumbu bæjærins, þá heiti
sá landrábamabur; einnig krefst jeg þess, segir hann,