Skírnir - 02.01.1849, Side 84

84
sem skyldi, og gengi eitt sinn í þröngum einkennís-
fötum á fund manna þeirra, er færbu honum þakk-
lætisávarp nokkurt frá kennurum vib Sóreyjar skóla,
er hann hafbi heitib miklum endurbótum. Eptir
þann 10. dag mánabarins þyngdi konungi allt af
meir og meir, þar til hann sála&ist um kvöldiö 20.
dag janúars mánabar mitt á milli náttmála og óttu.
þá var hann 62 ára gamall, en hafbi konungur verib
átta ár og sjö vikur. Kristjáni konungi var ílest vel
gefib; hann var fríbur mabur og höfbinglegur yfir-
litum; liann var dökkur á allan hárslit, breibleitur
og augnfagur, nefib í stærra lagi og libur á; hann
var vitur maSur, og fiestum konungum betur aö sjer
um alit þab, er til bóklegra mennta heyrir; hann
var mabur vel máli farinn, röddin mikii og snjöll.
Lík Kristjáns áttunda var fiutt 25. febrúars mán-
abar um kvöldib út til Hróiskeldu, og er þab
hvorttveggja, ab hann var skrautmenni meban hann
lifbi, enda var ekki til sparab, ab útför hans væri
sem vibhafnarmest.
Daginn eptir andlátKristjáns konungs gekk æbsti
rábgjafinn, sem þá var, fram á einn gluggsvalinn á
höllinni Kristjánsborg, og kallabi, eins og títt er,
þegar konungaskipti verfea, meb hárri röddu þrysvar
sinnum: Kristján konungur áltundi er andabur, lengi
lifi konungur Fribrik hinn sjöundi! Ut á torginu sat
maSur á hestbaki, og tók upp aptur í hvert skipti
hin sömu orb. þetta var um dagmálaskeib. Um
sama leyti var öllum hlibum borgarinnar lokab, og
hermenn allir látnir sverja konungi hollustueib ab
venju; fór þab allt skipulega fram, nema hvaö ein-
stöku köll heyrbust úr flokk stúdenta um stjórnarbót.