Skírnir - 01.01.1877, Qupperneq 52

52
ENGLAND.
hlut. Eptir aS þingiS kom saman (8. febr.) ætlaSi Russel a8 fá
efri málstofuna til aS kveSa þaS upp, aS Englendingar hlytu aS
ráSast í óvinaflokk annara eins sibieysingja og Tyrkir væru. þetta
kom ekki til umræbu sökum þess, að hann sýktist, en nógir hafa
til þess orSiS aSrir fyr og síSar, aS hreifa svo viS málunum bæSi
á þingi og utanþings, sem jarlinn mundi óska. |>ó vjer höfum
sagt nokkuS af horfi ensku stjórnarinnar viS „austræna málinu"
í kaflanum á undan, þá verSum vjer samt aS fara enn nokkrum
orSum um stefnu hennar, og hvernig hún hefir breyzt viS framrás
viSburSanna og aShald og frammistöSu Viggflokksins í málunum.
Menn mega því síSur missa sjónar á Englendingum í „austræna
málinu", sem ný stefna þess eSa þá full úrslit eru svo mjög
komin undir þeirra viShorfi og undirtektum, hvort sem þær verSa
beinar og einarSiegar, eSa meS tvíveSrungi og dylgjum.
J>vi verSur ekki neitaS, aS mörgum mátti þykja, sem vöflur
kæmist á þá Beaconsfield jarl, forseta Torýstjórnarinnar, og
Derby lávarS, ráSherra utanríkismálanna, eSa aS þeir hafi fariS
undan í flæmingi, þegar þeirra atkvæSa hefir veriS leitaS um
„austræna rnáliS". Um tíma þótti mönnum líka svo, sem þá
greindi nokkuS ú um málin, eSa tilhlutun Englendinga. Til þess
var haft, aS hinn fyr nefndi talaSi borginmannlega um, hvaS
Englendingar ættu undir sjer, ef á þyrfti aS reyna (sbr. 42. bls. aS
framan), þar sem hinn hagaSi ávallt orSum sínum meS mestu
varhygS og stillingu, og baS menn vera vonargóSa um friS og
skaplegar lyktir. A8 stjórnin hafi leikiS tveim tungum á erind-
rekafundinum, sem sum útlend blöS sögSu, eSa látiS Elliot (sendi-
boSann í MiklagarSi) stæla Tyrkjann upp til aS þverskallast (þ.
e. aS skilja: tala af hug stjórnarforsetans), en Salisbury veita
Tyrkjum harSar átölur og tala sem fylgisamlegast viS hina erind-
rekana — allt slíkt eru getgátur, álíka sannaSar og þær eru
góSgjarnlegar Englendingum til handa. Hins vegar hafa þeir
mikiS til síns máls, sem hafa boriS Torýstjórninni á brýn ósam-
kvæmni hennar frá öndverSu í tillögum og atgjörSum. Hún vildi
ekki fallast á Berlínarskrána — en fjórum mánuSum síSar tók
hún upp sömu atriSin og fór meS þau einsog sinar uppástungur.
Hún fann þaS reyndar til, aS þar væri hent á harSari tiltektir,