Skírnir - 01.01.1877, Qupperneq 138

138
DANMÖRK.
að alsta?ar þar sem stjdrnin er þingbundin, þá eru þeir kjörnir
til ráíherra, sem hafa nógan þingafla me3 sjer. þeir segja líka,
sem satt er, aS þegar þjóSernis- og frelsisflokkurinn stýröi
mestum afla í báöum deildum, þá hafi þeir einmitt haft sama
skilning á lögunum, og áskiliS sjer rjett til ráSasessanna öld-
ungis eins og vinstri menn gera nú. þeir minna á þingbaráttuna
1853—54 móti ÖrsteS og hans sessunautum, og þá hafi sami
flokkurinn — meiri hluti þingsins — ekki hætt fyr, enn þeim
var steypt afstóli. AS sömu mennirnir líti nú gagnstætt á málið,
gefi heldur grun um, aÖ þeir láti þaS rá8a um of, a8 þeir hafa
or8i8 aptur úr á þinginu og á eptir landbúenda flokknum og
eru nú komnir í minni hluta þingdeildarinnar. þeim þykir nú
líka öðru bregba vi8 enn áSur, því til skamms tíma hefir þeim
tekizt a8 hnykkja ráSherrunum úr sætum sínum — Frijs Frijsen-
borg, þá Holstein Ilolsteinborg, þá Fonnesbecb — en þessum
verður ekki bifað, sem nú sitja vi8 stjórnina. Hægri menn
vitna lika í rikisskrána, og þá einkum og sjerílagi til þeirrar
greinar: „Konungur kýs sjer rábherra og veitir þeim lausn af
embætti1*. þeir segja, að vinstrimenn vili takmarka rjett konungs
og þær heimildir sem lögin bafa áskili<5 konungsveldinu. Eiuk-
arlega er þrástagaS á fullkomnu jafnrjetti e8a jöfnum lögburöum
beggja þingdeildanna, og sagt, ab fólksþingií hafi engar frum-
tignir á móts vi8 landsþingsdeildina, því þó fjáráætlunina eigi
fyrst að leggja þar til umræðu, eigi hin deildin allan hinn sama
rjett á breytingum og samþykktum. Ákærurjettinn láta þeir menn
mæta hinu. að landsþingiS kýs þá menn af sínu liöi, sem eiga
a8 dæma. HvaÖ fyrra atriöið snertir um rjett þings og konungs,
þá þarf ekki aö taka það fram, aö álit vinstri manna eru hjer
samfara því sem fram er fylgt í öllum löndum, þar sem menn
hafa þingbundið stjórnarvaldiÖ. Sje hægri mönnum alvara, og
þeim þyki konungur þurfa alls engan gaum að gefa að því, sem
meiri hluti fólksþingsins óskar um skipun ráðaneytisins, þá þykir
oss vant ab sjá, a8 rök þeirra reki a& öðru enn því, að þingiö
verði ráðgjafarþing, en ekki þing með löggjafarvaldi og rjetti
til stjórnlegra samþykktar atkvæða og álykta í ríkismálum.
„En“, segja hægri menn, „þegar konungurinn fer að eins og