Skírnir - 01.04.1908, Blaðsíða 8

104
Konráð Gríslason.
ræðu um hégómleik og tómleik allra trúarbragða. Konráð
beiddi sér þá hljóðs litlu síðar, og flutti ræðu á móti, sem
hann beindi til hinna ungu námsmanna. Oss kom öllum
saman um það, þá og síðar, að vér hefðum aldrei á æfi
okkar heyrt jafn-ágæta ræðu. Þar fór saman heilög al-
vara og ástúðleg blíða og alt í gullskrúði hins göfugasta
og fegursta máls. Og eitt man eg svo gjörla, hvernig
gjálíflsbragurinn, sem drykkjunni varð tíðast samfara hjá
okkur í ræðum og söngvum, var allur af það kveldið.
VI.
Konráð átti ekki langt að sækja gáfurnar, sögðurn við
fyr, en nokkur forvitni er manni á því, hvort satt kunni að
vera, að faðir Konráðs hafl verið sonur þjóðskáldsins Jóns
Þorlákssonar. Svo heflr verið talað úr ýmsum áttum og
það skilgóðum. Gísli gamli hló við því, og játaði hvorki
né neitaði. Sitt hvað hjá Konráði minnir á Jón, og vet
ann maður Jóni þess afsprengis. Jón var meiri umbóta-
maðar á íslenzka tungu, en flestir nú vita af.
Og Konráð á Völlum í Vallhólmi: hann var hrepp-
stjóri í 40 ár, og átti fyrir því að fella 90 hross á einum
vetri, en hann er sagður að hafa verið búramenni, og
virðist lítið efni hafa átt í gáfaðan son.
Jón Þorláksson var prestlaus i annað sinn. Þau fengu
eigi að giftast, hann og Jórunn Brynjólfsdóttir, en faðir
hennar varð að »þ-o ia«, að þau áttu tvö börnin saman,
og var þá Jón embættislaus um allmörg ár*).
*) Yisan lil Jórunnal- i Ljóðabókinni er áreiðanlega úr lagi færð, i
sjálfu áherzluorðinu. Svo mun hún vera rétt, og skáldið minnist þá.
fornra ásta:
Sorgarbára ýfir und,
elda r a s t a njórunn!
Freyiu tára fögur hrtmd,
falleg varstu Jórunn!
1 Ljóðabókinni er í þess stað: „falleg ertu“.