Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.04.1908, Blaðsíða 57

Skírnir - 01.04.1908, Blaðsíða 57
Leo Tolstoj. 153 fann hann brot af sannleikanum, aistaðar þóttist hann rekja feril guðs og sjá vegsummerki hans, en g u ð sjálf- an fann hann ekki. Að tilvísun bændanna tók hann loks að leita fyrir sér í ritum hins Nýja sáttmála, — og þar fann hann guð að lokum. Þar fekk hann lausn á gátunni um tilgang lí'fsins. III. Allir menn eru í heiminn bornir með þeim eðlisgáf- um, er nefndar eru »skynsemi« og »samvizka«. Þær kenna oss ósjálfrátt að gera greinarmun góðs og ills; vér v e r ð u m ósjálfrátt að fallast á sumt og hafna öðru. I sérhverjum af oss sefur eða vakir æðra eðli, andlegt eðli, guðdómsneistinn. Að því skapi, sem vér stöndum í sam- ræmi við það eða víkjum frá því, að sama skapi erum vér oss meðvitandi góðs eða ills í framferði voru. Aðal- tilgangur jarðlífsins er því vissulega sá, að leitast við að þjóna, eigi hinu lægra, dýrslega eðli voru, heldur því valdi, sem hið æðra eðli vort sver sig i ættina við. Kristur tekur af skarið þar sem hann gerir eitt úr sér og hinu æðra eðli sínu; hann nefnir sjálfan sig og oss »börn föðursins« og býður oss að vera fullkomnum eins og faðir vor á himnum er fullkominn. Hér felst þá lausnin á gátunni um tilgang lífsins. Það er til æðra vald, sem kennir mér ósjálfrátt að greina. það sem gott er, og eg stend í sambandi við það vald: meðvitund mín og samvizka er frá því runnin. Tilgang- ur meðvitundarhfsins hlýtur því að vera sá, að gera vilja þessa valds, með öðrum orðum: að gera gott. Þetta var í aðalatriðunum niðurstaðan, sem Tolstoj komst að við rannsókn sína. En hann þóttist um leið finna í guðspjöllunum, eða sérstaklega í íjallræðunni (Matth. 5., 6. og 7. ka.p.), grundvallarreglur fyrir breytnl
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Skírnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.