Skírnir - 01.04.1908, Blaðsíða 72

168
Ættarnöfn.
anna heitir sínu föðurnafni, þá eru börnin vitanlega kendl
við föðurinn einan. Enginn mundi kunna við, að þaus
væri kend við móður sína. Enginn mundi kunna við að'
lieita Jónas Rannveigarson (í stað: Hallgrímsson) eða Snorri.
Guðnýjarson (í stað: Sturluson). Alla mundi hún stórlega
hneyksla, breytingin sú, að farið væri að taka upp móður-
nöfn. Og þó á konan fylsta rétt til þess að börnin séu
kend við sig, móðir þeirra, engu síður en föðurinn. Þetta
eitt sér er stórmikil ástæða tii að upp séu tekin ættarnöfn.
Mér finst nokkurn veginn ljóst af þess, að föður-
nöfn verða aldrei tekin upp aftur til að koma á meira
jafnrétti milli karla og kvenna. Hitt er miklu líklegra að
komist á smám saman, að nafnaskiftin með hjónabandinus
verði jöfn á báða bóga. Það verði eftir samkomulagi, hvort
konan tekur heldur upp nafn bóndans eða hann hennar..
Nafnfræg kona á ilt með að láta nafn sitt við giftinguna.
Ætti hún mann, sem lítt væri þektur, væri honum miklu.
nær að taka upp hennar nafn.
En framtíðin um það.
Hitt vona eg að allir sjái, að það nær engri átt, að
jafnrétti kvenna missi nokkurs í við það, að ættarnöfn eru
tekin upp í stað föðurnafna. Það er önnur skammsýnin til.
Og hin þriðja er sú, að ættarnöfn rugli ættartölur.
Þetta er sagt hér á landi. En annarstaðar, sem sé-
þar, sem menn hafa reynt það, þar vita þeir að munur-
inn er allur annar.
Það mætti æra óstöðugan, ef ætti að eltast við að-
svara öllum mótbárum jafnlélegum og þessari. Skyldi
jurtafræðin vera. örðugari viðfangs fyrir það, að jurtunum
er skift niður í ættir? Eða þekkingarmolar vorir yíirleitt
grautarlegri fvrir það, að þeim er raðað niður í fræði-
kerfl? -----
Og á einn kostinn enn skal eg benda.
Það er sumstaðar geysi-mikið til af þeirri tilhneiging
að uppnefna fólk. Það er eins og hún verði að veiki á
sumum mönnum. Nú orðið þykir það hvarvetna heldur