Ný sumargjöf - 01.01.1860, Side 6

6
eins og vík. J»ar fyrir ofan borgina er frítt land og
frjósamt; þar eru klettar og hæðir með skuggsælum
runnuin og aldinskógi — „hinn fagur-blái geimur
faðmar spegilslðtt sjávardjópið. og gulleplin skína með
undursamlegum bjarma í dimmskygðum laufum; lækir
buna af fjöllum ofan eins og silfurreimar, og vínviður
slaungvist upp með staðgóðum eikum“ •— þannig er
þetta land.
það var hinn fyrsta nóvember, eins og vðr gátum
um, á allra heilagra messu; og ótal aumíngjar, sekir
eða síknir, lágu í fúlum díblissum, og áttu nú ekkert
annað eptir að starfa í þessum heimi en að verða
Iifandi á bál bornir eptir dómi trúarrannsóknarinnar.
sem var sigurdýrð katólskunnar, sú er hún aldrei fær
af sbr þvegið. Sólin reis upp af austursölum, fögur
og blíð, og hún bifaðist ekki nð bliknaði í sinni
himnesku ró — himininn var öldúngis heiður og ský-
laus, og allt kyrt og lygnt, enginn fyrirboði, ekkert
merki kom um að neitt mundi að höndum bera
óvenjulegt. Á einni klukkustund, frá 9 til 10 fyrir
hádegi, var allt um garð gengið; þá kom fyrsti kippur-
inn, og borgin hrundi að grunni niður; þá voru allir
orðnir jafnir allt í einu: furstar og förumenn, aum-
íngjar og auðmenn, og jörðin svalg aptur þau auðæli,
sem ágirnd og ofsi haíði ruðt upp úr skauti hennar
með ójöfnuði og píslum.
Höll trúarrannsóknarinnar — sem vðr munum
drepa á seinna — var einhver hin fyrsta byggíng,
sem hrundi. j>á hrundi konúngshöllin, en konúngur
var ekki þar heima, heldur var hann í þann tíma á