Ný sumargjöf - 01.01.1860, Síða 16

16
að jörðin hafi opnast og solgið allt. en lukst aptur
saman, svo allt varð með ummerkjum. — Vinur minn
einn sagði mðr frá öðrum undarlegum hlut; hann bjó
hinu megin árinnar, og átti þar vínverzlan. Hann
sagði, að húsið hefði fyrst leikið allt á reiðiskjálfi, svo
að allt fólk þusti út, og þá hefði fallið furðu mikið
bjarg niður rðtt við húsið; síðan hefði áin vaxið og
þverrað snögglega, og hefðu þá komið raufar margar
og mjóar á flötunum þar umhverfis, en upp úr þeim
raufum hefði ögnsmár og mjallhvítur sandur gosið
ógurlega hátt í lopt upp, eins og vatnsbunur. Er
auðsætt, að eitthvað hefir á gengið í jörðu niðri.
j>á er eg hafði staðið um hríð á Pálstorginu.
kom þriðji kippurinn, nokkuð vægari en hinir báðir;
óx þá sjórinn og þverraði snögglega, eins og fyr, og
með svo mikilli ákefð. að hann tók mðr í hnð fyrr
en mig varði hið minnsta, en varpaði skipum hátt á
þurrlendi upp, og höfðu legið við akkeri á sjö
faðma dýpi.
Skipherra nokkurr kom til Lisbons skömmu eptir
jarðskjálftann, og sagði mðr, að hann hefði fundið
jarðskjálftann svo hardan fjörutigi vikur undan landi.
að hann hðlt að skipið hefði snögglega steytt; en þó
fann hann engan botn með sökkunni. Kvaðst hann
ekkert hafa skilið í þessum hlut, fyrr en hann sá hversu
Lisbón leit út.
parna stóð eg nú á torginu, úrræðalaus, því
liættan var söm á báðar hendur: sjórinn gat tekið
mig og húsin gátu hrunið ofan á mig. Reði eg þá
af, að gánga þángað sem penníngasmiðjan var; það