Ný sumargjöf - 01.01.1860, Qupperneq 54

54
var fyrir höndum, er átti að halda í höllinni; það var
von á unnusta úngfrúarinnar. Svo var mál með vexti.
að barúninn hafði gert samníng við lendan mann á
Bæjaralandi, um að tengja saman báðar ættirnar með
því að láta börn sín eigast. Sonurinn og dóttirin
voru þannig fest hvort öðru af feðrunum, og höfðu
varla heyrt hvort annars getið, enn síður sðst; var nú
búið að ákveða brúðkaupsdaginn og skipa öllu niður.
Brúðguminn var greifi af Háborg; hafði hann verið
boðaður heim úr hernaði, til þess að sækja unnustuna:
var hann nú á leiðinni, en hafði tafist í borg einni.
og ritað barúninum þaðan, að hann mundi koma á
ákveðnum degi og stund. Barúninn hafði aldregi sðð
greifann.
Nú var eigi við því að búast, að kyrt væri í
höllinni, þar sem allir bjuggust við brúðgumanum.
Brúðurin var skrýdd pelli og purpura, og þær gömlu
gengu báðar fram eins og djáknar í berserksgángi
skrýða klerk með dugnaði og sóma; þar lágu á gólfinu
hrúgur af upphlutum, pilsum og pallíettuðum mittis-
lindum, silkisvuntuin og gullsaumuðuin stígvðlum úr
flaujeli og fegursta skinni, þar lágu húur og háfjað-
raðir faldar, silfurglitaðir motrar og hanzkar, sem
fremur mundu hæfa cnglum en mönnum; þar á borð-
unum voru stokkar með kíngum og kransflúri, baugum
og brísíngamenjum, öllu af glóanda gulli og sægljáu
silfri, sem allt var sett dýrum steinum, karbúnkúlus og
kalsedón, safírum og smaragðum og margs konar prýði.
tír þessu öllu hafði nú úngfrúin kosið sðr það sem
henni leizt bezt á, og var nú búin að skrýðast; óróinn