Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1925, Qupperneq 2

2
í Alþingishúsinu; en fyrir hin var í fyrstu nægjanlegt húsrúm, þótt
nú sje þar orðið of þröngt fyrir 2 þeirra og þau jafnframt orðin þar
mjög bagalega til þrengsla fyrir Landsbókasafnið. En þessi þrengsli
Landsbókasafnsins urðu fyr en búist hafði verið við einmitt af því,
að undir stjórn hins nýja landsbókavarðar jókst safnið á þeim árum
mjög mikið og fljótt. Mikil breyting hafði orðið á högum Forngripa-
safnsins meðan Jón Jacobson stóð fyrir því, en miklu stórkostlegri
breyting, og til meiri langframa, varð á högum Landsbókasafnsins
undir stjórn hans; og þó gat hann ekki, — sakir mótþróa landsstjórnar
og löggjafarvalds — fengið öllu því framgengt, sem hann þráði og
leitaði ákaft eptir fyrir þessa stofnun: Aukið húsrúm, innan hennar
eigin húss, og auknar fjárveitingar til nauðsynja hennar. Sjálfur hefur
hann í hinu ágæta afmælisriti Landsbókasafnsins, er það safn varð
hundrað ára, gert nokkra grein fyrir öllu þessu, er nú var nefnt við-
víkjandi því safni, og skal því ekki farið hjer lengra út í þetta mál.
Jón Jacobson mun ekki hafa gengið í fjelag vort fyr en 1903,
en á aðalfundi það ár var hann kjörinn endurskoðari og það embætti
hafði hann síðan á hendi, unz hann var kjörinn fulltrúi 26. nóv. 1915;
það var hann svo til dauðadags, en jafnframt skrifari árin 1917, frá
því 27. nóv. það ár, til 1920, þá var hann, á aðalfundi 16. oktober,
kjörinn varaforseti fjelagsins. Hann ritaði ekki mikið í árbækur fjelags-
ins, til þess hafði hann lítið næði fyrir aðalstörfum sínum, en hann
birti í árbókunum yfirlit yfir viðbót við Forngripasafnið þau ár, er
hann veitti því forstöðu, og hann birti þar enn fremur nokkrar myndir
af ýmsum merkum hlutum í safninu og ljet fylgja þeim greinir til
skýringar. — Það liggja ekki mörg rit eptir Jón Jacobson og er
söknuður að, því að hann var bæði mjög gáfaður maður og hafði
góða þekking á ýmsum greinum og ritaði framúrskarandi gott mál,
enda var hann mælskumaður talinn í betra lagi; var málsnild hans
nokkuð með fornrómversku sniði, sem von var að raunar, því að
hann stundaði latínunám við háskólann í Kaupmannahöfn. — Því voru
honum og ætíð mjög geðþekk hin fornrómversku fræði og vegna
yfirburða-þekkingar sinnar í þeim var hann jafnan, um mjög mörg ár,
prófdómari við stúdentsprófin í Lærða-skólanum.
Jón Jacobson var fjölhæfur maður og ævistörf hans urðu mörg
og merkileg, þótt hjer verði ekki talin. Hann var um nokkur ár
1890—96 bóndi í Skagafirði, bjó þar á Víðimýri, hann var um nokkur
ár þingmaður Skagfirðinga (1893—99) og síðan Húnvetninga (1903
—1907) og munu afskipti hans af ýmsum málum, einkum fjármálunum,
hafa verið talin mjög heppileg, enda var hann glöggur fjármálamaður
og hlaut um tíma að fást allmikið við kaupsýslu fyrir aðra. — Hann