Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1925, Qupperneq 65

63
Íítils háttar. Hóimi er austur af þeim norðan-til, kallaðúr Einarsvogs-
flaga (57). Hún er rjett á móti austari lendingunni í Einarsvogi.
Vestarlega í Hríshólmunum heitir Gránuvogur (58), sem er þó ekki
nema allbreið klettagjá, nokkrir tugir metra á lengd. Rif er yfir hann
ofarlega, sem fellur yfir um stórstraumsfjöru, og lítil tjörn þar fyrir
ofan. Þetta nafn er ekki mjög gamalt (um 60 ára). Magnús fóstri
minn misti þar gráa hryssu; þar var hún dysjuð og þá fjekk vog-
urinn nafnið. Nokkru vestar er hólmi, sem aldrei fjarar í, nema á leir-
um, og heitir Tjaldaflaga (59). Guðmundur Daðason fyrnefndur sagði
mjer, að þegar hann var hjá sjera Lárusi, þá hefði þessi flaga verið
kölluð Jensflaga. Útsuður af Hríshólmunum er Snóksey (60), stór ey,
mest-öll holt og smá flóasund á milli. Ekki fellur frá henni um smá-
straum. Hólmar eru á rifinu fram í hana úr Hríshólmunum; ekki veit
jeg til að þeir hafi haft nokkurt nafn; og tveir hólmar eru við Snóks-
ey austanverða, háir og klettóttir; ekki voru þeir neitt kallaðir, nema
stangir, kendar við Snóksey. Guðm. Daðason fyrnefndur sagði mjer,
að sjera Lárus hefði átt reiðhest, sem hjet Snókur, og hefði hestur-
inn mikið sótt fram í eyna, og eyin hefði fengið nafn af honum. Því
miður hef jeg ekki gömlu örnefna-upptalninguna við hendina og vii
því ekki segja frekar um þetta. En svo mikið er víst, að annan reið-
hest átti sjera Lárus þegar hann dó, sem hjet Brúnn.
Nokkru fyrir sunnan Hríshólmana er hár og stór hólmi, ef hólma
skal kalla. Tvö rif eru þangað fram, og fellur á flestum flæðum á
annað þeirra, en að eins á stöku stórflæðum á hitt. Þetta er Höfnin
(61), lendingarstaður fornmanna. Sunnan-undir hæsta hnúknum á henni
eru rústir af kofa, en þær eru ekki gamlar. í tíð Magnúsar fóstra
míns, og man jeg vel eftir því, hafði Oddur gamli Ormsson í Fremri-
Langey og víðar, og Eggert sonur hans í Fremri-Langey eftir hann,
ýmsa karla þar til að verja tófu um varptímann fram í eyjarnar, því
tvær Langeyjar-eyjarnar eru rjett hjá Höfninni, og höfðu þessir menn
í mörg vor aðsetur sitt í þessum kofa. Jeg hef grun um, að Ormur
gamli hafi fyrstur bygt þennan kofa, og það er víst, að hann hafði
kofa fyrir sjálfan sig til að vera í um varptímann í annari þessari ey
(Flatey), eftir að hann var kominn að Sælingsdalstungu. Nú er þessi
kofi fyrir löngu orðinn að ómerkilegum rústum. Hár tangi gengur
lengst til útsuðurs í Höfninni. Vestan-til við hann eru nokkurn veg-
inn sljettar klappir; upp undan þeim eru mjög gamlar tóttir. Þetta
munu vera búðatóttir fornmanna. Jeg hef ekki mælt þessar tóttir,
en get til, að sú lengsta sje um 20 metrar á lengd; þær eru þrjár
alls; hinar eru nokkuð styttri, en allar eru þær mjóar. Nokkru sunnar
í Höfninni er sandvík; þar fyrir ofan sandinn á bakkanum er allmikið