Eimreiðin - 01.05.1901, Blaðsíða 3

83
Og ásjóna miskunseminnar glúpnaði, því að Drottinn sá, að
mannssálin vill ekki það, sem mest er í heimi, þá sjaldan það er
á boðstólum.
»Eg verð þá að bjóða önnur boð,« mælti Drottinn. «Eg gef
þér vald yíir mönnunum. Hvort sem orð þín eru vit eða óvit,
skulu þau hafa í sér fólginn undralogann, sem kveykir í hugum
mannanna. Hvert sem þú vilt með þá fara, skaltu komast það.
Peir skulu falla fram á ásjónur sínar fyrir þér, svo að andlitin
verði öll moldug. I duftinu skulu þeir engjast sundur og saman
frammi fyrir þér eins og ánamaðkar. Pegar þú lætur lemja þá
fastast, skulu þeir kyssa svipur þínar með mestu áfergju. Heit-
asta þrá ungmennanna skal vera sú, að fá að vera með þér, hvort
sem þú ert að gera gott eða ilt. Og mæðurnar, sem vilja koma
sonum sínum áfram í veröldinni, skulu ekki eiga aðra ósk inni-
legri en þá, að þeir fái að njóta þinnar náðarsólar, og að aldrei
skulir þú láta börnin þeirra sæta andlegri né líkamlegri refsingu.
T’ú skalt dýrðleg verða með mönnum.«
Þá fleygði sálin sér fram fyrir hásæti Drottins, skalf af fögn-
uði Og þakklátsemi og hvarf orðalaust til mannheima með þeim
hraða, sem sálirnar einar geta farið.
Drottinn horfði á eftir henni andvarpandi.
»Hún er alveg eins og allar hinar mannssálirnar,« sagði hann
við sjálfan sig. »Hún ympraði ekki einu sinni á því með einu orði,
til hvers henni mundi auðnast að nota valdið.«
Aíi og amma.
Ég man vel eftir afa og ömmu og var ég þó barn að aldri,
þegar þau dóu.
Ég man einnig eftir líkkistunum þeirra úti í skemmunni. T*ær
voru geymdar uppi á bitum eða rám, sem lagðar voru á bita inn
undir stafni og sáust vel, þegar komið var í dyrnar og horft inn,
þó jafnan væri skuggsýnt í skemmunni.
Aíi lét gera kisturnar 15 árum áður en hann dó.
6*