Eimreiðin - 01.05.1901, Blaðsíða 48

128
»Kirkjublaðið« var annað kirkjulega tímaritið á íslandi. það hóf
göngu sína í júlímánuði 1891. Ritstjóri þess var þórhallur lektor
Bjarnarson. Ritið var mjög margbreytt að efni og í alla staði ágætlega
ur garði gjört. Sérstök einkenni þess voru kristileg auðmýkt, hógværð,
lipurð og smekkvísi. Tímarit þetta hafði fyrir orðtæki: »Jnn á hvert
einasta heimili«. »Kirkjublaðið« vakti umræður um aðskilnað ríkis og
kirkju á Islandi. þegar það fyrir nokkrum árum hætti að koma út,
var eigi framar minst á aðskilnaðinn.
»Verði Ljós« er að nokkru leyti erfingi »Kirkjublaðsins«. En þó
er allmikill munur á tímaritum þessum. »Verði Ljós« hefir tvo eða
þrjá ritstjóra, en aðalritstjóri þess er prestaskólakennari Jón Helgason.
það hefir að líkindum fleiri kaupendur en »Kirkjublaðið« hafði. Til
þess eru sérstakar ástæður. »Verði Ljós« styður málefni »Kirkjufélags
Islendinga í Vesturheimi« í öllum greinum. En að launum fyrir það
fylgi útvegar kirkjufélagið tímaritinu kaupendur meðal kirkjufélagsmanna.
Efnið í þessum árgángi er allmargbreytt. þar eru prédikanir,
þýddar og frumsamdar ritgjörðir og frumort kvæði. Flest af þessu er
kirkjulegs og kristilegs efnis. Margt er þar fagurt og vel sagt. þar eru
ljóðmæli eftir skáldin séra Valdimar Briem, séra Matthías Jochumsson
og Helga heitinn Hálfdánarson. Auk þess hafa margir merkir íslend-
ingar ritað í þennan árgang, t. a. m. Hallgrímur þiskup Sveinsson,
þórhallur lektor Bjarnarson og Eiríkur prestaskólakennari Briem, Yfir-
leitt er efnið í árgangi þessum tímaritinu til sóma og íslenzku kirkjunni
til blessunar.
»Verði Ljós« hefir einn galla. Ritstjórinn virðist ekki enn þá hafa
náð nægum andlegum þroska, enda er hann ungur maður. þetta
þroskaleysi kemur fram á ýmsan hátt:
1. »Verði Ljós« á eðlilega í höggi við menn af öðrum kirkju-
flokkum. þar stendur ritstjórinn mjög vel að vígi, t. a. m. að því er
»aðventista« snertir. En honum hættir við að svara mótstöðumönnum
sínum meir með stóryrðum en rökum. Auk þess gefur hann of oft í
skyn, að hann sjálfur sé mikill vísindamaður. þetta á eigi vel við í
kirkjulegu tímariti.
2. Vinir ritstjórans hafa skrifað mikið lof um hann í »Samein-
ingunni« og »Aldamótum«. þeir hafa kallað hann »höfuðprest Is-
lands« og sagt, að hann bæri af söllum íslenzkum kennimönnum að
snild og lærdómi«. Honum hefir fundist, að hann þyrfti að gjalda
líku líkt. Hann sendir þess vegna í »Verði Ljós« öll lofsorðin aftur
með vöxturn. þessi persónulegi lofsöngur ritstjóranna sín á milli á alls
eigi við í kirkjulegum fcímaritum. Ritstjórar kristilegra tímarita mega
eigi segja hver við annan: Hældu mér og ég skal hæla þér. þeir
eiga að gefa guði en eigi sjálfum sér dýrðina.
þessi galli á »Verði Ljós« lagast, þegar ritstjórinn nær meiri and-
legum þroska.
Allur ytri frágangur á »Verði Ljós« er mjög góður, eins og að
undanförnu. H. P.
ALDAMOT X. ár. Winnipeg 1900. I þetta skifti byrja Alda-
mótin með »Prédikun á 900 ára afmæli hinnar íslenzku kirkju« eftir