Eimreiðin - 01.05.1901, Page 12

92
þessa banasæng. — Þegar ég lokaði hurðinni, heyrði ég að hósta-
kviðu setti að ömmu og að hún sagði, þegar hún náði andanum:
»Jesús guðs sonur miskuni mér.«
Eg kom ekki inn, fyr en um kvöldið og var þá amma skilin
við. — Ég var úti og neri augun — —. »]?ú kærir þig lítið um
afa og ömmu,« sagði öldruð kona, sem þar var á bænum. —-
»Sjaldan launa kálfarnir ofeldið. Pú ert þó svo stór strákur, að
þú ættir ekki alveg að haga þér eins og villudýr.« —
Ég gegndi engu og lét ég þó sjaldan eiga hjá mér, þegar
um orðaskifti var að gera.
Pá var ég 6 vetra, þegar þetta gerðist. —
jþegar jarðarförin fór fram, átti að útvega söngmenn Sveini
gamla til hjálpar. En karl þakkaði fyrir. Hann sagði, að afi minn
hefði beðið sig að syngja einan »og því lofaði ég og skal líka
enda.«
Afi hafði ráðstafað ýmsu við Svein — gefið honum dreggjar,
sem eftir voru í brennivíns-hálftunnunni, tekið til sálmana, sem
syngja skyldi við jarðarförina, og borgunina handa grafarmönnum
og presti. — Pegar jarðarförin var afstaðin, man ég, að fólkið
sagði sín á milli: »Fallega söng Sveinn gamli í dag. Ojá, æfin-
lega er þó eitthvað hátíðlegt við það, þegar karlsauðurinn tekur
lagið.«
Nú eru þau afi og amma búin að liggja mörg ár undir grænni
torfu. Leiðið þeirra er tvíbreitt, en einkennalaust að öðru leyti.
Pegar gröfin var ákvörðuð og tekin, var hún gerð eins og aðrar
grafir, að því undanskildu, að skápur var gerður út undir fyrir
kistu ömmu. En þá hrundi niður úr sneiðingunni hvað af öðru,
og loksins varð gröfin tvíbreið.
Moldarkirkjan, sem þau eru grafin að, verður nú bráðum feld
og kirkjugarðurinn rifinn — ef að líkindum lætur; því að þröng
mikil er nú orðin þar í bygðinni. Moldinni úr kirkjurústunum
verður þá jafnað yfir garðinn og þar með hverfa þessar menjar —
þessar síðstu menjar afa og ömmu undir jafnsléttu aljafnaðarins.
En í hvert sinn, sem ég kem að leiðum þeirra, vakna ýmsar
hugsanir og spurningar í huga mínum:
Skyldi þá nokkur kona líkjast ömmu framar? Skyldu þær
gera við sauðamennina sína, eins og amma gerði — gefa þeim