Eimreiðin - 01.05.1901, Blaðsíða 30

I IO
fleiri örsmárra lifandi vera, er líkar hafi verið að byggingu hinum
lægstu frumdýrum (þrotozoa), sem menn þekkja. En þau eru
ein frumla líkt og eggið, klofna á líkan hátt og auka þannig kyn
sitt. Smámsaman hafi þær tekið ýmsum breytingum, breyting-
arnar gengið í erfðir og þannig myndast nýjar tegundir og af-
brigði, sem síðan gátu af sér nýjar og nýjar, og svo koll af kolli
gegnum fleiri miljónir ára. Að vér nú ekki getum rakið hina ýmsu
liðu í ættartölu hinna æðri dýra, liggur í því, að svo margir mill-
umliðir eru undir lok liðnir. Fjöldinn allur af dýrum, er áður lifðu,
eru nú útdauð vegna þess, að þau voru miður hæf til að geta
staðist í baráttunni fyrir tilverunni. Meðal steingjörvinganna, sem
fundist hafa í jarðlögunum, hafa fundist ýmsir þessara millumliða,
og með hjálp þeirra hafa menn reynt að semja ættartölu fugla- og
spendýraflokksins; en alt, sem fundist hefur, virðist benda á, að
báðir þessir flokkar séu komnir af skriðdýrum, er áður hafa lifað,
sem hins vegar eigi ætt sína að rekja til útdauðra froskdýra og
fiska, en fiskarnir séu niðjar lindýranna.
fetta virðist nú skýra þá gátu, sem annars er svo erfitt að
skilja: Hvers vegna líkjast fóstur spendýranna á unga aldri svo
mjög fóstrum fiska, froskdýra, skriðdýra og fugla, og hvers vegna
hefur maðurinn og hin æðstu dýr í fósturlífinu svo mörg einkenni,
sem síðar að mestu leyti hverfa, en sem stöðugt haldast hjá lægri
tegundum spendýranna og hinum fyrnefndu lægri dýraflokkum?
Ekkert virðist sennilegra en að þessar stöðugu breytingar fóst-
ursins séu ekki annað en stutt endurtekning á höfuðatriðunum í
þeim breytingum. sem forfeöur spendýranna á hinum umliðnu
aldaþúsundum hafi verið undirorpnir á leiðinni til þroskunar.
Eins og áður er um getið, líkist fóstur mannsins á vissu
skeiði öpunum; það virðist því styðja mjög þá skoðun, að vér
séum komnir af öpum, og margar beinagrindur steinaldarmanna
og útdauðra apa, sem fundist hafa á seinni árum, benda í sömu
átt. Allflestir náttúrufræðingar eru og þeirrar skoðunar, en þó
má það eigi heita fullsannað enn þá. Vér verðum að aðgæta,
hve stuttur tími er liðinn síðan rannsóknir í þessa átt byrjuðu, og
hversu óendanlega lítill sá hluti jarðarskorpunnar er, sem vísindin
enn hafa kannað. Vér megum því eigi vera of heimtufrekir,
heldur verðum vér miklu fremur að dást að því víðsýni, sem vís-
indamenn 19. aldarinnar hafa veitt oss í hinum ýmsu fræði-
greinum.