Aldamót - 01.01.1891, Síða 142

142
Menn hafa sjeð, að sumir þingmenn mundu þá eigi
sjálfir setja sig inn í þingmálin, heldur láta aðra
menn semja þingræður sinar og lesa þær svo upp
i þingsalnum. En ef þessi upplestursaðferð er
skaðleg í veraldlegum málefnum, þá er hún enn þá
skaðlegri, þegar um andleg málefni er að ræða.
Það ætti að gjöra íslenzkum prestum jafnhátt undir
höfði og þingmönnunum. Það ætti að gjöra mál-
efni kristindómsins jafnhátt undir höfði og þing-
málunum. Upplestur ætti eigi fremur að eigasjer
stað í kirkjunni heldur en í þingsalnum. Auðvit-
að ætti samt eigi með löggildum reglum að banna
prestum að lesa upp ra'ður sínar og skipa þeim
að prjedika blaðalaust. Það gæti orðið mjög erfitt
fyrir gamlapresta að skipta um þáprjedikunaraðferð,
sem þeir hafa haft um mörg ár. En allir ungir
prestar og allir nemendur við prestaskólann ættu
að taka upp hina einu rjettu prjedikunaraðferð:
»Að prjedika blaðalaust». Sú prjedikunaraðferð
ætti að vera kennd við prestaskólann.
Þessi nýja prjedikunaraðferð (að tala blaða-
laust) er auðvitað allerfið í fyrstu. Hún heimtar
mjög mikla andlega vinnu. En með æfingunni
verður hún ávallt ljettari og ljettari. Það get jeg
vitnað af eiginni reynslu. Henni má skipta íþrjú
aðalstig.
Fi/rxta stigið er þetta: Menn skrifa ræður sín-
ar orði til orðs, læra þær utan bókar og mæla þær
svo orðrjettar fram á prjedikunarstólnum. Margir
viðvaningar i prjedikunar-íþróttinni byrja þannig.
Þessi aðferð reynir mest á minnið. Prjedikarinn hefur
hugsað sjer bæði ræðuefni sitt og orð sín, áður en
hann stje í stólinn. Hver einasti maður meðmeð-