Aldamót - 01.01.1891, Qupperneq 144

144
þekking. Þessi ræðuaðferð hefur hingað til verið
eign örfárra manna. Hún er einstigi ræðuskör-
unganna. Hún er örþröngur, undurfagur blómstig-
ur. Og þessi stigur er einasti vegurinn, sem ligg-
ur inn í helgidóm kristilegrar málsnilldar. Þessi
ræðuaðferð getur enn, sem komið er, eigi verið
allra eign. Hennar skyldi enginn maður freista
að óþörfu. Enginn prestur skyldi að óþörfu stíga
undirbúningslaust í stólinn. En það geta marg-
opt komið þau atvik fyrir í lífinu, að presturinn
þurfi að tala algjörlega óviðbúinn. Þess vegna er
nauðsynlegt fyrir hann að vera eigi alveg óæfður
í þessari ræðuaðferð.
Auðvitað stefnir öll sönn ræðuíþrótt að því
takmarki að geta talað algjörlega undirbúnings-
laust. Það er og takmarkið, sem höfundur fjall-
ræðunnar setti oss (sbr. Mt. 10, 19.). Að þvi tak-
marki eigum vjer allir að keppa. En hvernig
getum vjer gjört það'? Vjer gjörum það með því
stöðugt að efla og styrkja trú vora og kærleika
til frelsara vors, stöðugt að auka vora kristilegu
þekking á allan hátt, stöðugt að æfa ræðukrapta
vora í þjónustu drottins, og sí og æ að biðja guð
um aðstoð síns anda. Ef vjer gjörum þetta, þá
getum vjer með guðs hjálp komizt nokkuð áleiðis,
þó fáum takist að komast alla leið.
Þjer ungu prestar og guðfræðingar Islands.
Undir yður er komin hin kirkjulega framtíð þjóð-
ar vorrar. Framtíð hennar liggur þungt á sonar-
hjörtum yðar. Fegnir viljið þjer starfa að vel-
ferðarmálum hennar. En eitt af velferðarmálum
hennar er það, að þjer takið upp hina einu rjettu
prjedikunaraðferð og prjedikið blaðalaust. Þetta
•er aðalskilyrðið fyrir því, að kirkju- og trúarlífið
vakni til fulls á íslandi. Þetta er skilyrðið fyrir
því, að kirkjurnar á íslandi aptur fyllist. Engin
■•önnur tilbreytni megnar að fylla þær.