Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1982, Qupperneq 20

GlSLI KRISTJÁNSSON:
SVARFDÆLSK TÚNRÆKT
þakslLttuskeiðið
Svo er hver saga best sögð, að rás viðburðanna sé rakin í sem
flestum og smæstum atriðum. Þegar um ræðir túnasléttun og
túnræktun í Svarfaðardal er engin leið að rekja hér atburði
áranna, það yrði alltof umfangsmikil rolla. Hitt er líka stað-
reynd, að sagan er það löng að enginn man nú upphaf þeirra
þátta verkmenningar í sveitinni, sem tengd er athöfnum á
þessu sviði, en gjörðabók búnaðarfélags hreppsins frá fyrstu
árunum segir ekki söguna í smáatriðum. Þegar ég í nokkrum
dráttum rek atburðaröð, er að þessu lýtur, hef ég að efniviði
eigin minnisatriði og reynslu, studda af hliðstæðum þáttum
annarra, er einnig voru tengdir störfum á þessum sviðum. Frá
staðreyndum í sambandi við ræktunarstörfin man ég fátt fyrr
en árið 1912, en það vor var akvegur lagður um túnið á
Brautarhóli. Þar var verkstjóri Snorri Þórðarson frá Hnjúki,
síðar á Syðri-Bægisá, er áður hafði verið þátttakandi í um-
ferðavinnu búfræðinga, og man ég viðræður um þá starfsemi
gjörla því að þar þóttist ég vera að verki við vegagerð, 8 ára
stubbur, sem auðvitað var verkasmár en fylgdist gjörla með
ræðum manna. Um þær mundir man ég að til umræðu voru,
eða höfðu verið, á vegum A-deildar Búnaðarfélags Svarfdæla,
starfandi að þaksléttun og stækkun túna, Stebbi í Skeggs-
stöðum og Kristján frá Hofsárkoti, síðar bóndi á Klængshóli.
Atferli þessara dánumanna og harðfygli þeirra við ræktunar-