Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1982, Side 32

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1982, Side 32
unnar löngum að „berja sléttur“. Það þótti hvorki létt verk né eftirsótt, en aðferðin var sú að hafa í höndum trésleggju með löngu skafti. Tæki þetta var nefndur „hnallur“. Hnallinum var veifað tveim höndum og hann þurfti að reiða hátt og beita afli þegar berja og jafna skyldi harða hnúska eða hnjóta svo að jafnsléttir yrðu umhverfinu. Þannig var að verið um allar sléttur frá fyrra ári, snemma vors á meðan enn var raki í rót, en klaki helst horfinn eða því sem næst og endilega skyldi „berja sléttur“ áður en gróður var kominn að ráði. Sterkir menn og traustir voru helst til þessa starfs kjörnir því að þetta var talið kraftaverk, þó ekki í þess orðs eiginlegu merkingu. Sumir kölluðu verk þetta „að hnalla sléttur,“ eðlilegt heiti samkvæmt notkun hnallsins. Að hnalla sléttur dag eftir dag var enginn barnaleikur. Þar kom ég að er vinnumaður á næsta bæ var að berja sléttur. Sá hét Halldór, vöðvamikill og vel stinnur til átaka. Ég heilsaði og kvað hann mikilvirkan með hnallinn svo ég teldi réttmætt að kalla hann Hnalldór. ,Já, þetta gengur — gengur bara vel hjá Hnalldóri, en bráðum minnkar fartin, Hnalldór hættir og verður bara Dóri þegar fjósverkin byrja.“ —„Það heyrist þegar Hnalldór lem- ur, en Dóra störf önnur eru hljóðlátari“ bætir hann við. Hvað sem afrekunum leið við svona atferli þótti þetta sjálfsagður lokaáfangi við þúfnasléttun, því að svo best varð rótin slétt undir ljá að þannig væri undirbúið, en hvorki var verkið létt né löðurmannlegt. Að „berja sléttur“ var meðal sjálfsögðustu verka á tímum þaksléttnanna. A okkar tímum vinnur sláttuþyrlan það starf, sem Hnalldórir t>g Halldórir fyrri tíma streittust við, sveittir og þreyttir að hverju dagsverki loknu á vordögum, þegar bardaginn við þakslétturnar frá fyrra ári stóð yfir sem síðasta athöfn, er skila skyldi hverri fullgerðri sléttu sem túnauka eða bara sem landslagsbreyt- ingu, til hagræðis fyrir komandi athafnir við fóðuröflun á búi bóndans. Þegar litið er til baka má með miklum rétti segja, að þak- slétturaðferðin hafi átt uppruna sinn í kring um 1880 og að
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134

x

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands
https://timarit.is/publication/268

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.