Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1982, Qupperneq 66

fóðrun staðið. Tap á seinkun sláttar varðandi sauðfjárbú
kemur þannig ekki beint inn í myndina þegar heyin eru góð
og mætti segja mér að þess gæti lítið fyrr en heyin eru farin að
nálgast 2 kg/FE að meðaltali, en verulegur hluti þeirra þó
betri. Þótt segja megi að það að stefna að, nánast einblína á,
að geta byrjað sem allra fyrst að slá, og þá gjarna tvíslá svo og
svo mikinn hluta túnsins og nota hann til beitar meira og
betur en áður, lengi heyannir eitthvað og kosti eitthvað meiri
vinnu, þá er margt sem vinnst fyrir utan heygæðin sjálf, sem
áður er minnst á og skulu hin helstu atriði upp talin:
1. Þar sem þurrheysverkun er aðallega stunduð með súg-
þurrkun lengir þetta þurrkunartímann.
2. Með því að byrja snemma að slá fæst að öðru jöfnu betri
þurrkur á heyið á velli auk þess sem heyið má vera rakara
við hirðingu en þegar líður á sumarið þar eð loftið er
hlýrra og þurrara á fyrri hluta og um miðbik sumars.
3. Hœgara er að samhœfa beit með slœtti — gæta þess að hafa
ætíð grös á góðu beitarstigi — og fá þannig betri nýt- «
ingu út úr þeim.
Sé votheysverkun viðhöfð með þurrheysverkun að meira
eða minna leyti má segja að tvísláttur auðveldi mönnum
mjög ákvarðanatöku og tilhögun á verkunarsviðinu.
Umdeilanlegt er hvort byrja á að slá í vothey eða þurrhey
og getur það verið undir ýmsum aðstæðum komið. Sjálfur
ráðlegg ég mönnum að byrja alla jafna á þurrheyi, en verka
síðan í vothey það sem síðast er slegið af fyrri slætti, síðbúið
beitiland og arfaskotnar spildur og grænfóður allt eftir stærð
votheysgeymslna. Með þessu móti nýtist besti þurrktíminn
fyrir þurrheyið án þess að eiga leiðinlegt hey ofaná í hlöðu, en
lakari þurrktími nýtist til votheysgerðar.
Mikilvægt er að hafa afmarkaðan heyskapartíma fyrir *
hvora aðferð, nema þá ef sú tækni kemur til sem gerir kleift að
skipta um heyverkunaraðferð án þess að leiði til lakari hey-
verkunar.
68