Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1967, Page 110

Í06
HÖFUNDUR GAMLA NÓA
til verðlauna af félaginu og að það léti prenta ritgerðina, en hvorugt varð. Ritgerðin
komst loks á prent á íslenzku í Ritum Lærdómslistafélagsins 15. bd., 215.-226. bls.
og eitt myndablað: ,,Um Bæabyggingu af Steini á Islandi. Med málverki af því-
líkum klettasteinsbæar-grunni, og verkfærum þeim er þar vid brúkaz. „Einkunnarorð:
Nýta má þó nóg se.“ - Fjórtánda bindið hafði komið út 1796, og talsvert hafði
verið prentað af 15. bindinu - „og átti án efa að koma út 1802 eða þarumbil . . . að
minnsta kosti þekki eg ekki meira en 286 blaðsíður framanaf því, og hættir þar í
miðjum manntalstöflum . . . “ (Jón Sigurðsson í: „Hið íslenzka Bókmentafélag . . .
um fyrstu fimmtíu árin 1816-1866“, 33. bls.). Þetta er síðasta frumsamda ritgerðin
í Félagsritunum.
Það má af ýmsu marka, að Eiríkur hefur verið nokkuð svo drjúgur með sig. Hann
hefur verið í kunningsskap við stúdenta, en þeim þótt gaman að karli. Til marks um
það eru t. d. kvæði, sem hann skrifar á milli formála og upphafs ferðasögunnar (Lbs.
667, 4to):
„Viðbætir með vísum nokkrum sem einhver hérverandi Islendinga teiknaði upp á
Víðferlis sögu þessa þá hann hafði yfirlesið hana á næstliðnum vetri anno 1774:
1. Frægðin jafnan fylgir þeim,
er fremja sig og mennta
og skynsemd meður skoða heim
skyldug er hún renta,
voga sér um gjálfurs geim
greindu frá er spennta,
ýmsum kallast og með seim
aftur koma henta.
2. Eirík hefur bylgjan blá
Björnsson gjört að færa
ísa- kaldri -foldu frá
fagurt vildi hann læra,
margslags vitið handa hjá
heiðursverki æra,
er það hönum skýrleg skrá,
skoðist hér hin mæra.
3. Að lepja mjólk og liggja á hnaus
í lágu húsi elda,
elta fé og hrossa haus,
- hamlar þó oft kelda -
ævi þykir lista laus,
er lætur þanninn kvelda,
öllu fremri er raun en raus
röksemd viður fellda.