Morgunblaðið - 26.01.2003, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 26. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Ingólfur G. Gissurarson, logg. fast.
www.valholl.is - Opið virka daga frá kl. 9-17.30.
Staðgreiðsla í boði
að 4ra-5 herb. íbúð
á svæðum 101 - 103 - 104 - 105 - 107 - 108.
Íbúðin þarf að vera laus fyrir 1. mars.
Staðgreiðsla í boði fyrir rétta eign.
Allar nánari upplýsingar veitir Bárður Tryggvason,
sölustjóri, í síma 896 5221, er við símann um helgina.
Vantar 4ra-5 herb. íbúð
Höfum traustan kaupanda
sími 588 4477
Vorum að fá í einkasölu þetta
glæsilega einbýlishús á tveimur
hæðum með 56 fm tvöföldum
innb. bílskúr alls 309 fm á
þessum eftirsótta stað í Skerja-
firði. Fallegar innréttingar.
Parket. Fallegur laufskáli til suðurs.
Fallegt útsýni. Sérhannaður suðurg-
arður. Húsið er sérlega vel staðsett
í hverfinu. Ásett verð 46 millj.
BAUGATANGI
- SKERJAFIRÐI
Sími 568 5556
Suðurlandsbraut 4a • 108 Rvk. • Fax 533 4811 • midborg@midborg.is
533 4800
Valdís sýnir í dag, sunnudag, frá kl. 14-
16 fallega 105,3 fm 4ra herb. íbúð á 2.
hæð með stórum suðursvölum. Íbúðin
er búin vönduðum og góðum innrétt-
ingum. Parket á gólfi. Mikið skápapláss.
Sérbaðh. innaf hjónaherb. Áhvílandi 8,4
m. VERIÐ VELKOMIN. V. 15,9 m. 3651
Opið hús
Básbryggja 7 - 4ra herb. íbúð á 2. hæð
Sími 575 8500
Fax 575 8505
OPIÐ HÚS Í DAG FRÁ KL. 14-16
BRÆÐRABORGARSTÍGUR 15 - OPIÐ HÚS
Í dag á milli kl. 14 og 16 verður til sýnis 5
herb. 107 fm íbúð á fyrstu hæð á þessum
vinsæla stað. Þetta er vel skipulögð og
falleg íbúð sem hefur verið töluvert end-
urnýjuð á síðustu árum. Íbúðin skiptist í
rúmgott hol, 3-4 svefnherb., 1-2 parket-
lagðar stofur, rúmgott eldhús með nýleg-
um flísum á gólfi og nýlegum tækjum og
svo baðherbergi með baðkari og glugga.
Þak hússins er síðan árið 2000 og lagnir
undir húsinu, gler og gluggapóstar ásamt rafmagnstöflu hafa verið endurnýjaðir á
undanförnum árum. Þau Sigurjón og Ásgerður taka á móti gestum á ofangreindum
tíma. Áhv. 6,8 m. V. 14,7 m.
Síðumúla 11 • 2. hæð • 108 Reykjavík
Sverrir Kristjánsson, lögg. fasteignasali
Kempa er fallin í val-
inn.
Björn Guðmundsson,
fyrrv. flugstjóri hjá
Flugleiðum, ættaður
frá Grjótnesi á Melrakkasléttu (af
sumum nefndur – Bjössi grjót) hefur
kvatt þetta jarðlíf, og fer útför hans
fram í dag. Að slíkum mönnum sem
Birni er mikill sjónarsviptir er þeir
hverfa af sviðinu, og erfitt að fylla það
tómarúm sem myndast á eftir.
Ég kynntist Birni þegar ég hóf mitt
flugstarf fyrir margt löngu, og við
höfum verið samferða síðan. Á þeirri
leið hafa auðvitað orðið til ótal minn-
ingar og minningabrot sem safnast að
manni á svona stundu, en ég ætla ekki
að fara að telja það allt upp og þaðan
af síður að fara að flytja einhverja lof-
rollu um hann Björn. Ef það það var
eitthvað sem hann þoldi ekki þá var
það hvers konar tilgerð og prjál eða
vemmilegt oflof. En þetta vil ég segja:
Björn Guðmundsson var hreinskipt-
inn og beinskeyttur maður sem var
ekkert að liggja á skoðunum sínum.
Hann stundaði sitt starf af kostgæfni
og vildi hafa hlutina á hreinu, allt
klárt og kvitt.
Björn sagði mér einhverju sinni að
hann vorkenndi ekki neinum manni,
sem hefði heilsuna í lagi og gæti stað-
ið í fæturna. Ekki varð maður samt
var við minnsta vott af sjálfsvorkunn
þótt verulega hallaði undan fæti hjá
honum sjálfum, og þrátt fyrir harða
glímu við banvænan sjúkdóm stund-
aði hann vinnu sína áfram eins og
ekkert hefði í skorist. Dæmi veit ég
þó um að hann hafi ýjað að heilsu
sinni. Það var þannig að einhverju
sinni er menn ræddu um, uppi í FÍA,
án þess að vita alveg hvaða glímu
hann var að heyja, hvernig fjárans
krabbinn eirði engu, að þá hálfhreytti
Björn úr sér: „ ... nú úr einhverju
verður maður að drepast!“ Svo var
ekki orð um það meir. Björn hélt síð-
an vinnu sinni áfram alveg meðan
stætt var og sleppti ekki úr degi fyrr
en hann neyddist til þess að fara upp
á spítala að liggja banaleguna.
Hressileikinn, beinskeyttnin, glað-
værðin og hjálpsemin, sem ávallt var
stutt í, hjá þessum manni, mun seint
hverfa úr minni. Ég á eftir að sakna
þess að geta ekki lengur skroppið upp
í FÍA til að heilsa upp á Björn og
ræða þar við hann um menn og mál-
efni af þeirri glettni og gamansemi
sem einkenndi þær samræður. En
eigi má sköpum renna, eins og segir
þar, og verða því þessir fundir að bíða
um sinn.
Ég votta eiginkonu, börnum og
öðrum aðstandendum samúð mína.
Blessuð sé minning hans.
Kjartan Norðdahl, flugstjóri.
Ungur sveinn stendur á hlaðinu á
Grjótnesi og heldur í hönd afa síns. þá
heyrast flugvéladrunur í lofti og
gamli maðurinn segir við nafna sinn :
„Ef ég væri ungur í dag myndi ég
læra að stjórna flugvél“. Vinur minn,
Björn Guðmundsson, sagði mér
snemma á 55 ára vináttuferli okkar
frá þessu atviki og mun það öðru frek-
ar hafa orðið til þess að Björn ákvað
snemma að læra að fljúga og að gera
flugmannsstarfið að ævistarfi.
Sú staðreynd að við vorum báðir
sveitadrengir með áhuga á hestum og
náttúru landsins mun í upphafi frem-
ur en annað hafa tengt okkur vináttu-
böndum. Langt var á milli sveita okk-
ar og á stundum deildum við
góðlátlega um hvort væri fallegra á
Melrakkasléttu eða í Borgarfirði. Ég
hygg að ein meginástæða þess að
hann gaf sig ekki í þessu tilliti hafi
verið sú, að hans elskulega eiginkona,
BJÖRN
GUÐMUNDSSON
✝ Björn Guð-mundsson flug-
maður fæddist á
Grjótnesi á Mel-
rakkasléttu 16. júní
1926. Hann lést á
Landspítalanum 19.
janúar síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Langholts-
kirkju 24. janúar.
Þorbjörg Guðmunds-
dóttir, var einnig ættuð
af Melrakkasléttu.
Skömmu eftir að vin-
átta okkar Björns hófst
kynntist ég einnig Þor-
björgu, sem er ein
þeirra Harðbakssystra,
en frásagnir af fegurð
þeirra og glæsileika
höfðu borist allt suður
til Borgarfjarðar. Ég er
þeirrar skoðunar að
Lillý, en það er hún oft-
ast kölluð af vinum sín-
um, hafi verið frátekin
fyrir Björn straks frá
æskuárunum. Það var hans stóra
gæfa í lífinu. Hún bjó honum fagurt
heimili og umhverfi í öllu tilliti, sem
hann kunni vel að meta. Þau eignuð-
ust þrjú börn, Þóreyju, Margréti og
Guðmund sem eru hvort öðru ljúfara
og elskulegra. Þau eru mér afar kær,
sem og makar þeirra og börn. Þeirra
harmur og söknuður er mikill þegar
þau nú sjá á bak Birni Guðmunds-
syni, þeim góða dreng. Ykkar er arf-
urinn og ég veit að þið munið rækta
hann og varðveita.
Uppáhaldshestur Björns nefndist
Íslandsgráni. Hann var framsækinn,
viljugur, fótviss og djarfur. Mér
finnst þessir eiginleikar eiga við um
þá báða. Hvorugur þurfti að horfast í
augu við að tapa þessum hæfileikum
með aldrinum og báðir héldu reisn
sinni þar til yfir lauk.
Við Ragnheiður kveðjum nú kæran
og góðan vin. Við munum sakna
Björns Guðmundssonar mikið og
minnumst hans með þakklæti. Hugur
okkar og samúð er með Lillý og henn-
ar stóru fjölskyldu. Megi sá sem öllu
ræður veita þeim huggun í sorginni.
Birgir Þorgilsson.
Einstakur vinur og félagi er látinn
en bjartar minningar um yndislegan
mann munu lifa áfram í huga okkar
Oddnýjar og sona. Stór er sá hópur
vina, ættingja og kunningja sem nú
drúpir höfði með söknuði og trega
vegna fráfalls höfðingjans og hetj-
unnar Björns Guðmundssonar frá
Grjótnesi.
Margs er að minnast þegar litið er
yfir farinn veg þrjátíu ára samskipta
fjölskyldunnar við þau sómahjón Þor-
björgu og Björn. Okkur Oddnýju er
sérstaklega minnisstætt hvernig
Björn ræktaði syni okkar og annað
ungt fólk. Í síðustu heimsókn hans í
Gunnarsholt rétt fyrir jólin kom hann
einmitt umvafinn og í fylgd með afa-
börnum sínum sem elskuðu hann og
dáðu. Margar ógleymanlegar
ánægjustundir áttum við með þeim
hjónum á hestbaki, að sýsla við hross
eða yfir kaffibolla að ræða um hesta
eða bara um lífið og tilveruna. Við
minnumst þeirra samverustunda með
söknuði og virðingu. Starfsfólk Land-
græðslunnar í Gunnarsholti minnast
hans fyrir kraftinn og orkuna sem
geislaði af honum. Þau þakka fjöl-
margar smalaferðir með Birni um
landgræðslusvæði.
Starfsævi Björns var helguð flug-
inu og málefnum þess. Hann tók afar
virkan þátt í landgræðslufluginu frá
upphafi starfsemi landgræðsluflug-
vélarinnar Páls Sveinssonar árið
1973. Við hjónin kynntumst Birni í
landgræðslufluginu sem hann rækti
með einstökum áhuga og dugnaði svo
lengi sem hann mátti fljúga sökum
aldurs. Hann tók verðskuldað við
landgræðsluverðlaununum árið 2002
fyrir hönd Félags íslenskra atvinnu-
flugmanna.
Að leiðarlokum er okkur efst í huga
söknuður og þakklæti fyrir áralanga
vináttu, drengskap og samskipti sem
aldrei bar skugga á. Það var okkur
mikill heiður að fá að kynnast Birni.
Öll voru þau samskipti á einn veg,
hann var traustur félagi, hreinn og
beinn, vinafastur og frá honum staf-
aði mikil innri hlýja. Það voru forrétt-
indi að kynnast honum og minningin
lifir um góðan dreng.
Þorbjörg, fjölskylda, ættingjar og
vinir kveðja nú mikilhæfan mann með
söknuði og þakklæti fyrir að hafa
fengið að njóta samvistanna við hann.
Við biðjum þeim Guðs blessunar og
vottum þeim okkar dýpstu samúð.
Megi almættið, sem leiðir okkur og
alla þá er hjarta þitt sló fyrir, gefa að
Íslands-Gráni bíði þín og beri þig á
fljúgandi skeiði um ókomin ár, kæri
vinur.
Sveinn og fjölskylda
í Gunnarsholti.
Það var mér mikil gæfa að kynnast
Birni Guðmundssyni. Vinskapur okk-
ar hófst þegar ég var 6 ára gamall.
Samskipti okkar hafa verið mikil og
fyrst og fremst í gegnum hesta-
mennskuna.
Í um 20 ár fékk ég tækifæri til þess
að stunda hestamennsku af kappi
undir dyggri leiðsögn hans og Birgis
Þorgilssonar. Yfir vetrar- og vormán-
uðina hittumst við daglega til þess að
hirða hrossin. Marga minnisstæða
reiðtúra fórum við saman í nágrenni
Reykjavíkur en einnig á Rangárvöll-
um þar sem Björn naut sín best. Tek-
ist var á um mörg mál og þau rædd til
hlítar. Björn hafði ákveðnar skoðanir
á flestum málum og ekki vorum við
alltaf sammála en við virtum skoðanir
hvort annars. Alltaf sýndi hann mér
mikinn áhuga og fylgdist grannt með
því sem ég var að gera. Röskleg og
hressilega framkoma hans hefur mót-
að mig á margan hátt. Ósérhlífni og
dugnaður var hans aðalsmerki.
Kraftur og lífsvilji geislaði af honum
allt fram á síðustu daga. Ég mun búa
að því alla ævi að hafa umgengist
þennan einstaka vin.
Ég minnist hans með vinarhug,
virðingu og þakklæti.
Hjalti Guðmundsson.
Það var á Laugardalsvöllum á
miðju sumri 1962, júlínótt, ýringur en
hlýtt. Við erum á leið heim ríðandi af
Landsmóti hestamanna á Þingvöllum
í fjölmennum hópi Skeiða- og
Hreppamanna, glaðværð og mikill
reiðhestafloti. Þar sá ég Björn fyrst.
Hann þekktur þrautreyndur flug-
stjóri, ég lítilsigldur menntaskóla-
strákur. Leiðin lá heim til Gests á
Hæli, en Björn hafði þá um langt
skeið vanið komur sínar þangað, eink-
um í tengslum við hesta og útreiðar.
Það má rekja til þess að svili Björns,
Þorgeir Gestsson, er fæddur þar og
uppalinn. Þeir voru kvæntir systrun-
um, Ásu og Þorbjörgu frá Harðbak á
Sléttu, miklum mannkostakonum.
Strax þá var það sterkt einkenni
Björns, að fyrir honum var ekkert
kynslóðabil. Hann var jafnt félagi
barnanna á bænum, sem hinna full-
orðnu. Björn var einkar barngóður.
Samt sem áður var hann hrjúfur á yf-
irborðinu, svo stundum var vandi að
fylgja honum, en undir sló heilsteypt
hjarta og hlýtt. Hestarnir tengdu
okkur saman svo úr varð kunnings-
skapur sem leiddi til vináttu. Fjöl-
margar hestaferðir fórum við saman
ásamt öðrum vinum. Þar ber hæst
hálfsmánaðarferð sumarið 1985 um
Landmannaveg, Fögrufjöll og
Langasjó, Laka og Skaftártungur. Á
ferðalögum var Björn gamansamur,
þrælduglegur og ósérhlífinn. Fyrir
honum var það ekkert tiltökumál að
ferðast heilan sólarhring þótt vond
væru veður. Þrótturinn var hans að-
alsmerki og á kvöldum söng hann fal-
legasta bassann. Björn var sveita-
barn – í jákvæðustu merkingu þess
orðs – frá Grjótnesi á Sléttu. Líklega
leið honum best í búskaparati austur í
Gunnarsholti í bústað sínum, eitthvað
að stússa í kringum hross, girða og
dytta að.
Fyrsta sunnudag á nýbyrjuðu ári
ætlaði allur hópurinn að hittast og
kætast yfir minningarbrotum. Þann
dag var Björn fluttur fárveikur á
sjúkrahús. Og nú er hann allur. Við
syrgjum hann mjög. Hann lifði inni-
haldsríku fjölskyldulífi, átti þrjú
mannvænleg börn, einstaklega góða
og fágaða eiginkonu og glæsilegt
menningarheimili. Þar var ætíð veitt
af rausn og myndugleik. Það er heið-
ríkja yfir öllum okkar samskiptum,
fölskvalaus gleði og djúp vinátta.
Við vottum þér, Lillý mín, og fjöl-
skyldunni allri, dýpstu samúð við frá-
fall Björns. Við þökkum af einlægni
samfylgdina.
Margrét og Kristján.
Valgerður og Gestur.
FASTEIGNIR mbl.is