Morgunblaðið - 26.01.2003, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26. JANÚAR 2003 43
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR ÖNNU SIGURÐARDÓTTUR,
Smyrilsvegi 29,
Reykjavík.
Árni Kr. Þorsteinsson,
Anna Árnadóttir,
Ásta Árnadóttir, Böðvar B. Kvaran,
Þorsteinn Árnason, Hrefna Leifsdóttir,
Sveinn Árnason, Sigurlína Vilhjálmsdóttir,
Erna Þórunn Árnadóttir, Benedikt Sigmundsson,
Ingibjörg Hólmfríður Árnadóttir, Finnbjörn V. Agnarsson,
barnabörn og langömmubörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug vegna andláts og útfarar elskulegrar
frænku minnar og systur okkar,
LOVÍSU GUÐRÚNAR JÓNSDÓTTUR
frá Hlíðarenda, Ísafirði,
Frakkastíg 23,
Reykjavík.
Þorgerður Arnórsdóttir,
Guðbjörg Jónsdóttir,
Sigríður Jónsdóttir,
Margrét Jónsdóttir,
Ásta Jónsdóttir
og aðstandendur.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför elsku-
legrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
LILJU BJÖRNSDÓTTUR,
Hringbraut 50,
áður til heimilis í Rofabæ 29.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Grundar.
Ragnheiður Th. Andersson, Mats Andersson,
Hrafnhildur Þorgrímsdóttir, Rafn Kristjánsson,
Björn Ingi Þorgrímsson, Jóhanna Kristín Jósefsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát hjónannna,
GUÐRÚNAR (Lillu) ÁRNADÓTTUR FEMAL
og HAROLD FEMAL,
Appleton, Wisconsin.
Fyrir hönd annarra ættingja og vina,
Ingibjörg Árnadóttir,
Ingólfur Árnason,
Þuríður Árnadóttir, Júlíus Jón Daníelsson,
Sigurður Á. Jónsson, Vibekke Jónsson,
Arnheiður Árnadóttir, Theódór Óskarsson,
Halldóra Árnadóttir, Benedikt Sveinn Kristjánsson.
Kæri afi.
Það er skrítið að
hugsa til þess að ég sé
að skrifa minningar-
grein mína um afa
Ingvar þar sem að það er svo stutt
síðan að ég skrifaði minningargrein
til ömmu.
Margar góðar hugsanir koma uppí
huga minn, Mér er minnisstæðast
hvað var alltaf gott að koma í Rauða-
gerði og slappa af, þú bauðst mér
t.d. oft upp á harðfisk sem við
smjöttuðum svo á meðan við töluð-
um um daginn og veginn.
Þú varst mikill ræðumaður og er
mér minnisstætt þegar þú hélst
ræðu í fermingunni minni þar sem
að þú fóst á kostum, þú varst með
miklar ræður og allar pappírslausar.
Og sagðir það sem kom upp í huga
þér. Það gat sko heillað marga upp
úr skónum þau orð sem þú lést falla
við hvert og eitt tilefni. Þú samdir
INGVAR N.
PÁLSSON
✝ Ingvar N. Páls-son fæddist á
Lambastöðum í Mið-
neshreppi 17. nóv-
ember 1922. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 1. janúar
síðastliðinn og var
útför hans gerð í
kyrrþey að hans ósk.
ljóð og varst mikill
lestrarhestur. Ég
minnist líka sumarbú-
staðarferðanna í fal-
lega sumarbústaðinum
ykkar ömmu á Þing-
völlum. Við fórum allt-
af að Almannagjá og
fengum pening hjá þér,
afi, og köstuðum niður í
gjána og óskuðum okk-
ur.
Það var skrýtið þeg-
ar þið fluttuð úr
Rauðagerðinu á Hjúkr-
unarheimilið Eir, svo
skrýtið að hugsa til
þess að ekki var hægt að fara þang-
að sem maður var þegar maður var
yngri. En þið voruð bara orðin tvö
og best að minnka við sig og þar sem
heilsa ömmu var ekki sem best, var
þetta besti kosturinn enda nýleg
íbúð og öll þjónusta til staðar. Þú
varst líka svo duglegur í baráttu
ömmu í veikindum hennar og hjálp-
aðir henni þegar hún var veik. Þú
varst henni stoð og stytta og sorgin
mikil þegar hún fór frá okkur fyrir
rétt um ári. Eftir það fór heilsu þinni
að hraka en alltaf varstu svo lífs-
glaður og ánægður.
Ég vil þakka þér fyrir að hafa boð-
ið okkur barnabörnunum út að
borða í byrjun desember, það var
svo gaman, við töluðum mikið og
borðuðum góðan mat. Þar notaðir þú
mikið af orkunni þinni og í minning-
unni mun ég horfa á það kvöld sem
kveðjustund. Nokkrum dögum
seinna fórstu inn á spítala. Ég mun
minnast 24. desember 2002 þar sem
það var í síðasta skipti sem ég talaði
við þig þegar ég kom um hálftíu upp
á líknardeild eftir að búið var að
opna flesta pakkana það var gott að
sjá þig en þá sá ég að heilsu þinni
hafði hrakað mikið og að ekki væri
mikið eftir.
Ég veit það að þú ert í góðum
höndum hjá ömmu og að hún og
Friðþjófur Ingi hafi tekið vel á móti
þér. Og að þið séuð nú að að fagna
því að þið séuð saman á ný.
Við sjáumst síðar afi minn.
Þitt barnabarn
Daníel Ingi Þórisson.
✝ Guðbjörg Júlíus-dóttir fæddist á
sjúkrahúsinu á Sauð-
árkróki 13. septem-
ber 1950. Hún lést á
heimili sínu í Skurup
í Svíþjóð 11. janúar
síðastliðinn. Móðir
hennar er Una Run-
ólfsdóttir frá Dýr-
finnustöðum í Skaga-
firði, f. 7. september
1928. Maður hennar
er Kristján Jónsson.
Faðir Guðbjargar er
Júlíus Jón Daníelsson
frá Syðra-Garðs-
horni í Svarfaðardal, f. 6. janúar
1925. Kona hans er Þuríður Árna-
dóttir. Systkini Gógóar, börn Júl-
íusar og Þuríðar: Árni Daníel, f.
31. júlí 1959, Anna Guðrún, f. 20.
júní 1961, og Ingólfur, f. 4. maí
1970. Systkini Gógóar og börn
Unu: Runólfur Jónsson, f. 29. júní
1958, Harpa, f. 1. desember 1967,
Gígja, f. 5. desember 1968, og
Birkir, f. 20. júlí 1971, öll Krist-
jánsbörn.
Guðbjörg giftist Einari Boga-
syni árið 1975. Þau fluttu til Sví-
þjóðar árið 1977 og eignuðust þar
þrjú börn, Alex, f.
29. maí 1980, nemi í
Stokkhólmi, Bogi, f.
4. nóvember 1981,
nemi í Malmö, og
Ólavía Lára, f. 2. júlí
1991, nemi í grunn-
skóla í Skurup.
Guðbjörg ólst upp
hjá móður sinni á
Hólmavík fyrstu
æviárin. Hún var í
fóstri hjá Steinunni
móðursystur sinni
og Ingólfi manni
hennar í Reykjavík
frá 1954–1956. Tíu
ára flutti Guðbjörg til Hvera-
gerðis þangað sem móðir hennar
og móðursystir fluttu og búa enn
ásamt fjölskyldum sínum. Skóla-
ganga hennar hófst í Laugarnes-
skóla en hún lauk gagnfæðaprófi
frá Hveragerði. 18 ára fór hún í
húsmæðraskóla. Hún lauk prófi
úr Þroskaþjálfaskólanum hér á Ís-
landi og lauk einnig framhalds-
námi í geðhjúkrun í Svíþjóð. Hún
var virk í félagsstörfum í Þroska-
þjálfaskólanum.
Guðbjörg Júlíusdóttir var jarð-
sett í Skurup 24. janúar.
Elskuleg systir mín verður lögð til
hinstu hvílu í dag í Skurup í Svíþjóð.
Gógó systir var mjög sérstök. Hún
var huldusystir sem við systkinin
sáum sjaldan þegar við vorum komin
til vits og ára, en vorum stolt yfir því
að eiga hana. Við töluðum um hana af
lotningu við vini okkar. Henni skaut
stundum upp kollinum í Syðra-
Garðshorni. Ég man eftir því þegar
hún var 18 ára. Það er til mynd af
henni við það tækifæri sem pabbi
okkar tók. Hún var smart með fal-
lega ljóst, uppsett hár í svartri kápu
og með hliðarveski yfir öxlina og með
ljósan varalit.
Hún bjó í Hveragerði með mömmu
sinni og fjölskyldu en við fyrir norðan
í Svarfaðardal. Þessvegna sáum við
hana ekki oft. Ég man þegar við fór-
um suður með mömmu, ég var
kannski tíu ára en það voru 11 ár á
milli okkar Gógóar. Hún var þá að
læra að verða þroskaþjálfi og bjó í
íbúð við Kópavogshæli. Ég man hvað
það var gaman að heimsækja hana,
hún tók svo vel á móti okkur,
skemmtileg og alltaf svo hlý. Hún
minnir mig á föðurömmu okkar
beggja, sem ég ólst upp með, hana
Önnu ömmu. Þær voru báðar svona
kvikar og fíngerðar, félagslyndar og
hlýjar. Báðar ljósar á brún og brá og
alltaf svo fínar. Þær voru líka báðar
heimsmanneskjur hvor á sinn hátt.
Ég kynntist Gógó vel þegar ég
flutti til Kaupmannahafnar 1983 og
bjó þar í fimm ár og aftur árið 1994.
Hún hafði nokkrum árum áður flutt
ásamt Einari manni sínum til Malmö
í Svíþjóð og átti nú tvo fallega drengi,
Alex og Boga, sem voru á fyrsta og
öðru ári þegar ég heimsótti þau fyrst.
Hún tók alltaf jafnvel á móti mér og
fjölskyldu minni þegar við sóttum
hana heim, sló upp veislu og sýndi
okkur umhverfið. Fyrst í blokkar-
íbúðinni í Malmö og síðar í fallega
húsinu í sveitinni við Skurup, en þá
hafði Lára litla bæst í hópinn. Það
var mikið spjallað um lífið og til-
veruna, börnin og sameiginlega ætt-
ingja. Við skiptumst gjarnan á lífs-
reynslusögum.
Eftir að ég flutti heim var Gógó
dugleg að hafa samband símleiðis.
Hún bar hag barna sinna mjög fyrir
brjósti og vildi þeim allt hið besta.
Okkur þótti gott að bera saman bæk-
ur okkar um barnauppeldi.
Hún hugsaði vel um pabba, fylgd-
ist grannt með líðan hans og var dug-
leg að halda sambandi.
Mér þykir sérstaklega vænt um að
hún skyldi koma í heimsókn til Ís-
lands ásamt Láru dóttur sinni nú rétt
fyrir jólin. Við hittumst öll heima hjá
pabba og mömmu og áttum góða
stund saman, ég og bræður mínir
tveir ásamt mökum og öllum börn-
unum. Ég man sérstaklega vel eftir
hlýju faðmlaginu þegar hún kvaddi
mig og yndislega hlýja brosinu henn-
ar. Stuttu eftir að hún var komin til
Svíþjóðar aftur hringdi hún í mig og
við töluðum lengi. Um börnin okkar
og hvað Gunnhildur mín og Lára
urðu fljótt góðar vinkonur. Það var
gott samtal sem ég geymi í hjarta
mínu. Ég er fegin að hún hringdi í
mig. Ég sakna hennar og skil ekki af
hverju hún þurfti að fara svo snöggt
og öllum að óvörum.
Elsku Lára, Bogi, Alex og Einar,
megi allar góðar vættir vaka yfir
ykkur og vernda. Pabbi, mamma,
Una, Kristján, Steinunn og Ingólfur
og aðrir aðstandendur, innilegar
samúðarkveðjur.
Anna Guðrún Júlíusdóttir
og fjölskylda.
Það voru 45 ungar stúlkur sem
hófu nám í Húsmæðraskólanum á
Varmalandi í Borgarfirði haustið
1969. Gógó var ein af okkur. Þar sem
við bjuggum á heimavist urðu sam-
skiptin mjög náin og enn í dag fylgj-
umst við hver með annarri þó við höf-
um mismikið samband. Gógó flutti til
Svíþjóðar þar sem hún stofnaði sína
fjölskyldu og hefur búið þar í um 30
ár. Hún hafði alltaf samband við ein-
hverjar af okkur þegar hún kom í
heimsókn til Íslands og nokkrar okk-
ar hittu hana þegar hún kom síðast til
Íslands fyrir um tveimur árum. Hún
sagði okkur frá börnunum sínum
með glampa í augum svo það leyndi
sér ekki að þau voru gimsteinarnir
hennar. Gógó hafði mikla ábyrgðar-
tilfinningu og var vön að bjarga sér í
lífinu. Áður en hún flutti til Svíþjóðar
útskrifaðist hún sem þroskaþjálfi og
starfsvettvangur hennar var við
umönnun sjúkra. Gógó er sú fyrsta
úr þessum hópi sem kveður og við
munum minnast hennar eins og hún
kom okkur fyrir sjónir þegar við hitt-
umst fyrst, lágvaxin og grönn með
sítt ljóst hár og bros á vör.
Aðstandendum öllum sendum við
innilegar samúðarkveðjur og biðjum
Guð að styrkja ykkur í sorginni.
Skólasystur frá Varmalandi.
GUÐBJÖRG
JÚLÍUSDÓTTIR
MINNINGARGREINUM þarf
að fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar og
hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minningar-
greina