Réttur - 01.02.1919, Blaðsíða 5

Veðrabrigði.
7
góðan, eða þá of lélegan, til að gefa gaum þeim hugsunum,
sem annar ber fyrir brjósti.
Pað væri hægt að benda á ýms dæmi þess, að tekjur
sumra þeirra manna, sem teljast til alþýðustéttarinnar, og til-
heyra henni að hugsunarhætti og lifnaðarháttum, eru ekki
altaf öllu minni en sumra annara, sem velja sér samleið með
heldra fólkinu, sem kallað er, og geta átt samleið með því.
Mér er t. d. kunnugt um, að hásetar á fiskiskipum fá nú
meiri Iaun en sumir skrifstofuþjónar, eða jafnvel kennarar í
ábyrgðarmiklum kennarastöðum. Þó mundu fáir, sem and-
lega vinnu stunda, geta unað við þá lifnaðarhætti, sem sjó-
manninum þykir fullgóðir. Það þarf ekki annað en nefna
híbýlin. Sjómannsfjölskyldan kemst venjulega af með þrengri
hýsakynni en kaupmaðurinn eða embættismaðurinn. Er það
að sumu leyti eðlilegt, en á þó að nokkru leyti rót sína í
því, að sjómaðurinn kann oft og tíðum ekki að meta þau
þægindi, sem rúmgóð og snyrtileg húsakynni veita, þó hann
hafi efni á að sjá sér fyrir nægilegu húsnæði. Flestir sjó-
menn eða verkamenn geta lítið eða ekkert veitt sér af þess-
konar þægindum, en þeir finna að jafnaði ekki sárt til þess,
ef þeir hafa nægan mat, hæfilega hlýju og annað það, er
telst ti! allra sjálfsögðustu nauðsynja. — Enn er ótalið það
atriðið, sem bendir einna átakanlegast á það, að munurinn á
mönnum er mikill, og það er sá sorglegi sannleikur, að sumir
telja sér með engu móti samboðið að snerta á ýmsri vinnu,
sem sjálfsagt er talið, að aðrir inni af hendi. Fað liefir oft
verið á það minst, og með réttu verið lagt sumu af heldra
fólkinu til lasts, að það þættist ofgott, offínt til þess að gegna
ýmsum störfum, setn annaðhvort þykja óþrifaleg eða »dóna-
Ieg«. En Iægri stéttirnar gera líka afaroft sitt til að halda
við þeirri tilfinningu, að sum störf séu ósamboðin heldra
fólkinu. Þó oft líti alþýðumenn svo á, að hverjum manni
sé það sæmd, að ganga óhikað að hverju sem er, og þótt
oft heyrist úr þeim hópi, að sá eða sá sé ekki ofgóður til
að snerta á því, sem óhreint er, þá er hitt líka algengt, —
miklu algengara én margan grunar, að einmitt alþýðufólkið