Réttur - 01.02.1919, Blaðsíða 63

Neistar.
65
kemur eftir hans dag. Hann þráir, að það megi hlúa að
einhverju, sem hann hefir gróðursett í landinu, — að hann
lifi í verkum sínum og að ættarmót hans þekkist á einhverju
handtaki. Hann vill að vonir hans Iifi þótt hann deyi sjálf-
ur. Slík börn viljum við vera móður okkar, að við hugs-
um djarft og hugsum langt, — lengra en við sjálf náum.
Að við lifum ekki einungis í samtíð okkar, heldur og í fram-
tíð landsins.
í dag er það ósk okkar allra, að þetta vor verði blessun-
arríkt. Og það geri okkur stórhugaðri og starfsamari menn,
þrautbetri í raunum, víðsýnni og vonbetri; — að það geri
okkur sáttfúsari menn, máltugri huggara. Að huggróður
okkar verði meir Ijóssækinn og rótsækinn, — að þar verði
minna um sveppi, scfgras og lágplöntur, meira um þróttug
og skrúðmikil krónublóni, þar sem blika litir ljósra dagga.
J. A
II.
Tvær myndir.
Þegar einstaklingarnir horfa í hugsanaspegilinn hver hjá
öðrum, ber margt nýstárlegt fyrir augum, er að ýmsu leyti
veitir fullkomna skýringu á starfsemi þeirra í Iífinu, og annað,
er aldrei virðist fá byr til að komast upp á yfirborðið í sál-
um þeirra.
Fulltrúar tveggja andstæðra stefna — hugsjónamaðurinn og
eigingirni íhaldsmaðurinn — koma fram með ýmsum blæ-
brigðum í lífinu. Lítum á hina andlegu mynd eigingjarna
uiannsins: Meginhugsun hans er sú, að gæta hagsmuna sinna,
°g koma fram þeim áformum, sem honum einum eru hag-
kvæm. Jafnan lítur hann svo á, að til þess að tryggja sjálf-
um sér fullan vinning og lífsgæði, megi hann ekkert tillit
5