Réttur


Réttur - 01.02.1919, Blaðsíða 39

Réttur - 01.02.1919, Blaðsíða 39
Rœktun og sjálfstœði. 41 innar, liggja í hinu nýja fyrirtæki. Og lánsskilyrðin ættu að vera svo ströng, og eftirlit hans svo gott, að fyrirtækin þyrftu varla að velta um. Þannig hygg eg að ræktunar-bankinn ætti sjálfur að annast hin stærri lán, sem eru til jarðræktarfyrirtækja, sem velta á mörgum þúsundum króna. En útibúin ættu að vera hvoru- tveggja í senn, sparisjóðir bænda og lánveitendur í smærri stíl, t. d. til smá endurbóta á jörðunum, verkfærakaupa, húsa- bygginga og margs annars. Lán úlibúanna mættu vera sjálf- skuldarábyrgðarlán til skemmri tíma; en Ián bankans sjálfs, stærri fasteignarveðlán, til langs tíma. Mundi, að minni hyggju, þetta verða tryggasta leiðin til þess að afla jarðræktinni veltu- fjár, sem kæmi að notum, og yrði sæmilega vel trygt. En eg skal játa, að mjög brestur mig þekkingu í bankamálum, og kunna aðrir að sjá agnúa á þessu máli. — A undanförnum árum hefir allmiklu fé verið varið úr landssjóði til búnaðarmála; en því hefir eigi öllu verið hyggi- lega úthlutað. Alt of lítil rækt lögð við að auka innlenda búnaðarþekkingu. Landið á, gegnum búnaðarskólana og Bún- aðarfél. íslands, að afla reynslu um, hvað sé heppilegast að gera Iandbúnaðinum til þrifa; og stofna þannig til innlendrar búfræði. Reyna allar ræktunaraðferðir, sem eiga við staðhætti landsins, og helstu landbúnaðarvinnuvélar. Slíkar tilraunir til breytinga á búnaðarháttum, geta valdið einstaklingum ofmik- illar áhættu, þó þær séu almenningi nauðsynlegar. Þegar landið hefir, með fjárveitingum og tilraunastarfsemi, skapað innlenda búfræði, á það, með búnaðar-námskeiðum, flugritum og umferðabúfræðingum að kenna bændunum að húa, veita ráðleggingar um ræktunarfyrirtækin, og gera nýj- ungar í búnaði almenningi kunnar. Landið þarf einnig að stofna til stærri ræklunarfyrirtækja, styrkja þau í byrjun og útvega lán til þeirra. Rað ætti að styrkja nýbýlismenn, sem byrja með tvær hendur tómar á ræktarlausri jörð, eftir tillögum búnaðar-ráðanauta. Styrkja Þ^rf alla þá starfsemi, sem miðar að auknu landnámi, en á í vök að verjast í byrjun. Aftur á móti virðist, að almenni
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.