Réttur


Réttur - 01.02.1919, Blaðsíða 10

Réttur - 01.02.1919, Blaðsíða 10
12 Réttur. þekkingu á þjóðfélagsmálum og venja þá á að helga sig fé- lagsstörfum, sem gera þá mentaðri og nýtari menn. Eftir því sem jafnaðarhreyfingin verður sterkara afl í þjóðfélaginu, því víðtækari verður hún. Og þó hreyfingin lúti í byrjun eingöngu að ytri kjörum manna, þá hefir hún þó orðið til þess, að lærdómsmenn liafa farið að hugsa um þau lögmál, sem ráða breytingum og framförum í þjóðfélagslífinu. tJað er að miklu leyti jafnaðarhreyfingunni að þakka, að hagfræði og þjóðfélagsfræði eru orðnar svo mikilvægar vísindagreinar, sem þær eru. En nú munu menn spyrja: »Hvað kemur okkur íslend- ingum við, þó aðrar þjóðir berjist suður í löndum.« Ef þessu er nú svona varið, ef jafnaðarhreyfingin er sprottin af örbyrgð og volæði verkalýðsins í stóriðnaðarborgunum, og ef hún á að verða til þess að tryggja menn gegn yfirgangi auðvalds, hvað á hún þá að gera hér á landi? Og þó hún verði svo víðtæk, að hún vinni að því, að draga úr þeim mismun, sem liðnar aldir hafa skapað á milli stéttanna, hvaða erindi á hún samt hingað? Eg hefi margsinnis lieyrt því haldið fram, að hér sé eng- inn auður, sem óttast þurfi að verði þjóðfélaginu ofjarl, eða geti að nokkuru ráði þröngvað kosti lítilmagnans. Og það er ekki langt síðan eg sá því haldið fram í blaðagrein, að hér væri enginn munur á alþýðu og öðrum stéttum, þar sem svo mikill hluti hinna svonefndu heldri manna séu af alþýðu bergi brotnir. En eg held að það sé ekki nægileg sönnun þess, að stéttamunurinn sé ekki til í meðvitund manna. Fyrst og fremst mun óhætt að segja það, að þeir, sem þannig hafa rutt sér braut, munu finna til þess, að þeir séu að einhverju leyti hafnir upp yfir fjöldann. Eða hafið þið ekki tekið eftir því t. d., að margir af þeim, sem á skóla ganga, þykjast verða hart úti, ef þeir geta ekki notað nám sitt til þess að koma ár sinni betur fyrir borð en óbrotnir alþýðumenn. Svo er annað atriði, sem við þekkjum líklega flest meira eða minna til. Pað er barátta margra foreldra fyrir því, að láta ekki börnin síga niður á við í mannvirð-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.