Réttur - 01.02.1919, Blaðsíða 60

62
Réttur.
sem þráin eftir vorinu. Engin huglömun jafn átakanleg fyrir
það barn í fjarlægð, eins og vissan um það, að fá aldrei að
njóta þess. Hversvegna er vorþráin mörkuð svo djúpt í eðli
okkar? Vegna þess að hún er sjálf lífsþráin. Hversvegna dirf-
umst vér að fullyrða, að íslenskt vor sé vor, í fyllra skilningi
en víðast hvar annarsstaðar? Vegna þess að umskiftin eru svo
stórfeld. Vetrarríkið svo mikið, vorið svo langþráð. Skamm-
degið svo mikið, vorið svo bjart. — Vegna þess að vorhrifin
náttúra landsins og tign himinsins fallast í faðma í dásamleg-
asta samræmi.
Hvernig tökum við æskumenn landsins á móti vorinu? Er-
um við af því kotungakyni, að við göngum bognir út og
inn, og tökum ekki eftir því, að Ioftið er bjart og náttúran
fagnandi? Er leysing í hugum okkar svipuð Ieysingu landsins?
Pvoum við huga okkar af áhyggjum og kvíða vetrarins?
Vörpum við af okkur svefnoki og þunga skammdegisins, eins
og fósturjörðin veltir af sér fargi þungra fanna? Breiðum
við út faðminn á móti lífgjafa lands og lýðs, eins og hún
breiðir út fjallafaðminn, og hefjum við brjóst okkar og önd-
um djúpt, eins og hún andar að sér hafgolunni og frá sér
fjallablænum?
Veturinn er fyrir okkur íslendinga mörgum öðrum fremur
tími viðhalds, — tími andófs gegn jötunmögnum storms og
hríða. Við gerum sjaldan betur en að halda í horfi og láta
ekki hrekjast af miði. Takist það, þykir vel ganga. Veturinn
er því tími kyrstöðu, ekki einungis í gróðri landsins, heldur
og í þroska sjálfra okkar og hugrekkis. Svo kemur vorið,
sem veifar töfrasprota sínum yfii; landinu og breytir gaddfrosn-
um jarðarsverðinum í gróandi líf. Barið springur út, teinung-
arnir togna. Lífið svellur í brjósti náttúrunnar, og brýst fram
á ólíklegustu stöðum. I lofti ómar sigursöngur vinanna okkar,
sem hafa þreytt vængi sína um óravegu, til þess að fá að
njóta íslensks vors. Það er sigursöngur lífsins yfir dauðanum,
Ijóssins yfir myrkrinu. Náttúran er alt af jafn bjartsýn og hug-
rökk, — jafn trú ákvörðun sinni.
Hvernig er þá hugum okkar farið? Orka frjómögn vors-