Réttur


Réttur - 01.02.1919, Blaðsíða 35

Réttur - 01.02.1919, Blaðsíða 35
Rœktun og sjálfstœði. 37 blettinn, hefir fundið sér konuefui. Með henni byggir hann framtíðardrauma. Allir eru þeir bundnir við blettinn hans, blettinn, sem hann hefir ræktað, þar sem hann hefir verið konungur, þar sem hann hefir starfað í einveru, og verið einn með þrá sína og draumsjónir, þar sem hann hefir fyrir löngu reist ástmey sinni bæ — í huganum. — — Að lok- um, fyrir samvinnu foreldra og barna, rís þar upp nýr bær og ný jörð. — Nýr og efnilegur bóndi er kominn í sveit- ina, sem eigi hef:r þurft að ýta neinum smælingjanum frá sér. Og það er maður, sem hefir þann kjark og harðfylgi, þá manndáð, sem einkennir landnemana, og landnámið sjálft skapar, eins og sagan hefir sannað — bæði saga íslendinga og annara þjóða — austan hafs og vestan. Pessi skifting jarða í tvö sjálfstæð býli, með aðgreindu túni, engi og beitilandi, og nokkurri fjarlægð milli bæja, á efalaust best við íslendingseðlið og getur víða, í strjálbýli og víðlendi, orðið heppilegust til fullkominna Iandsnytja. En margar eru þær jarðir, sem heppilegast mundi að skifta þannig, að báðir bæirnir stæðu í hinu forna heimatúni. Bæjarstæðin eru sum svo vel valin til landsnytja, og fyrir fegurðar sakir, að sjálfsagt virðist að hafa þar frekar tvo bæi, heldur en að reisa annan á óhentugri stað. Og það hefir marga kosti. Sam-notkun landsins verður auðveld í byrjun. F*á verður léttara að gera börnum, sem við búi taka, jafnt undir höfði. Báðir búendur geta skift í rnilli sín gamla túninu og engjutn, nýræktar-þörfin legst á tvö bú, og samnotkun fullkominna jarðyrkjuverkfæra verður auðveldari. A þennan hátt hefir jörðum oft verið skift í »tvíbýli«. En það, sem þar vantar, er venjulega, að báðir búendur hafi sérstæð húsakynni, og að greinileg tnerki séu á engjum og túni. Ur tvíbýlinu verður oft ófriðareldur — einkum þegar tveir búendur búa í húsakynnum, sem aðeins voru ætluð einni fjölskyldu. Pessvegna fara bændurnir og húsfreyjurnar að stjaka hver öðrum á brott. Ef að hvort búið hefði sinn bæ (nieð millibili, þó að í samtúni sé) og sundurskift engi
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.