Réttur


Réttur - 01.02.1919, Blaðsíða 11

Réttur - 01.02.1919, Blaðsíða 11
Vedrabrigði. 13 ingastiganum. Hafi foreldrunum tekist að komast í einhverja þá stöðu, sem eitthvað þykir hafin yfir alþýðuna, þá finst mörgum það hið mesta ólán, ef börnin geta ekki haldist í svipaðri stöðu, eða helst komist skör hærra. í því skyni er reynt af öllum mætti að láta þau ganga skólaveginn, þótt hvorki séu efni til þess, né hæfileiki hjá barninu. Þessvegna verður margur pilturinn — og nú orðið mörg stúlkan líka, — að sitja á skólabekk með sveittan skallann, við nám, sem hann hefir enga ánægju af, en oft og tíðum erfiði og skap- raun. En hann verður að Iæra, því annars tekur ekkert við nema óbrotin verkamannastaða. t*að hefði hann nú ef til kosið mikið heldur, ef hann hefði ekki verið svo óheppinn, að faðir hans var kennari eða prestur eða skrifstofujDjónn við einhverja verslun. — Og eg skal ekki neita því, að mörgum foreldrum er það vorkunn, þó þeir skirrist við því að láta börn sín verða að verkamönnum, eins og kjör þeirra eru nú, bæði andlega og efnalega. Meðan svona er, meðan menn sækjast alment meira eftir einni stétt en annari, þá verður því ekki neitað, að talinn er vera munur á mönnum. Og við þurfum ekki ar.nað en renna augunum yfir það, sem við þekkjum í lífinu, til þess að ganga úr skugga um það, að mikill munur er á ýmsum stéttum, líka hér á landi. Lifnaðarháttunum tökum við best eftir. t*eir skiftast aðallega í tvent. Aðra fínni, hina grófari, aðra rík- mannlegri, hina fátæklegri. Qg iðulega skiftum við fólkinu eftir þessu, þó við finnum, hve afarerfitt er að draga þar nokkur takmörk. Pað er ekki altaf auðvelt að skera úr því, hvað eigi að teljast til þess grófa, og hvað til þess fína. Og ef litið er á hugsunarháttinn, þá sjáum við að flokkarn- ir verða miklu fl^iri. Hugsunarhátt hvers einstaks flokks fyr- ir sig er best hægt að lesa út úr viðræðum manna af þeim flokki, þegar þeir eru einir sér. Framkoman og umræðuefn- in þá eru venjulega spegill, er sýnir hve hugsunarhátturinn er fjölskrúðugur og hve sjóndeildarhringurinn er víður. Og nú skulum við líta á ýmsa flokka, sem við könnumst öll meira eða minna við.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.