Réttur - 01.02.1923, Blaðsíða 29

Rjettur.
20
eins á lofti, þegar tækifæri býðst að leggja einhverja vilta
skepnu að velli. Virðist sem það sje álitið mesta skaðræði
náttúru landsins, ef einhver skepna slæðist hingað af tilviljun
til að auðga hana og fegra. Pegar sjaldgæfir fuglar villast
hingað stöku sinnum frá úllöndum, eru hamirnir af þeim
óðara komnir á náttúrugripasafnið og þykir það góður feng-
ur. Gestrisni íslendinga við aðkomandi dýrategundir til lands-
ins er engum til eftirbreytms. Vel gæti það komið fyrir, að
smiðshöggið yrði lagt á algerða útrýming tegundarinnar á
þennan hátt og væri þá ver farið en heima setið.
í þe su sambandi má minnast á þær kveðjur, se.n ísbirn-
inum eru sendar, þegar hann slæðist hingað til lands á haf-
ísnum, horaður og hungraður. F*að er talin heilög skylda
hvers manns, sern við hann verður var, að drepa liann sem
fyrst. Engum kemur til hugar, að reyna að ná honum lif-
andi og temja hann. Það gerðu þó fornmenn stöku sinnum.
í íslenskum lögum er svo fyrirskipað: »Birni má hver mað-
ur etta og veiða hvar sem hann finnur, og á sá björn, er
fyrstur kemur banasári á hann«. Mörgum saklausum skepn-
um í dýraríki íslands hefir blætt út fyrir þá sök, að bana-
sárið helgaði vegandanum eignarrjettinn. Rangsleitni og
ómannúð, sem beitt er hjer gagnvart dýrategundum í náttúr-
unni, kemst varla á hærra stig en þelta. Hjcr er áþreifanleg
sönnun þess, eins og víðar í íslenskum lögum, hvað mönn-
um er ant um, að engri skepnu sje sýnd vægð, eða verði
undankomu auðið, sem nálgast landið og sem gæti orðið til
að prýða nátlúru þess.
í fomöld voru hvalir svo spakir í flóum og fjörðum kring-
um land.ð, að drepa málti þá eítir vild. Að líkindum gengu
þeir svo grunt sumstrðar, að skutla inátti þá úr landi. Hval-
f,örður mun bera nafn af því, að hvalurlnn hefir verið tíður
gestur inn á firðinum. Aldrei hafa þó íslendingar, svo sög-
ur fari af, gert hvalveiði að sjerstökum atvinnuveg. Á 16.
og 17 ö!d ráku útlendingar hvalveiði bjer við land á þilskip-
um. Um 1500 voru að sögn 50 — 60 hvalveiðaskip hjer við
land, flest frá Frakklandi, Spáni og Hollandi. Fækkaði hvöl-