Réttur - 01.02.1923, Blaðsíða 65
Rjettur
65
skapar nýjar (egundir, heldur þeim við og þioskar þær á
gröfum hinna dauðu. Pó ekki verði ætíð raktir liðir milli
allra núlifandi tegunda og þeirra, sem fundist hafa steingerð
í jarðlögunum, er það engin sönnun þess, að þeir hafi ekki
verið til. Rætur alls þess, sem lifir, felast í fortíðinni. Kátt-
úran eyðileggur aldrei neitt af sjálfsdáðunr, án þess að skapa
aftur eitthvað í slaðinn. Hún framleiðir aldrei of margt af
neinni tegund eða raskar jafnvægi milli tegundanna. Eftir
að mennirnir gripu inn í verkahring náttúrunnar, fóru þeir að
raska jafnvægi hennar. Reir völdu ýmist úr tegundir til rækt-
unar eða uppræltu aðrar sem nokkurs konar illgresi, alt eftir
því, hvern liagnað það hafði fyrir þá, í þann og þann svip-
inn. Náltúran var varnarlaus gegn ofsóknum mannanna. Teg-
undirnar, sem rnest voru ofsóttar, urðu sutnar alveg afmáðar,
svo ekki verða ættir þeirra raktar lengra. Munurinn er sá,
að höggvi náttúran höfuðið af einhverri tegund, græðir hún
tvö í staðinn, en höggvi maðurinn það af, svíður hann fyrir
strjúpann.
Hjer á landi er æðarfuglinn alfriðaður í orði kveðnu, og
fyrir þá sök hefir alt verið gert til þess að útrýma ýmsum
ránfuglum og hræfuglum, sem álitið var, að æðarfuglinum
stafaði hætta frá. Vitanlegt er þó, að margfalt meira var til
af æðarfugli kringutn strendur landsins í fornöld og meira
æðarva'p en nú, áður en nokkur hræfugl eða ránfugl var
drepinn á landinu. Fækkuri æðarfuglsins á seinni öldum
stafaði alls ekki af því, hvað aðrir fuglar drápu hann, heldur
vegna hins, að mennirnir drápu hann miskunnarlaust, áður en
þeir gerðu ráðstafanir til að friða hann.
A seinrii tírnum hafa vcrið gerðar ráðstafanir til að útiýma
selnum, vegua þess að áhtið er, að hann spilli göngu lax-
ins og cti hann í árósununi. Honum er kent um, að Ux-
veið n hefir n inkað. En sökin er sú, að laxveiðin stafar aí
því, að mentiirnir hafa drepið hann úr hófi fram. Menn
reyna hvívetna að skjóta sjer undan ábyrgðinni, og keuna
náttúrum.i um, ef einhver dýrategund fækkar, til að gefa sjer
ástæðu til að ófriða liana og gera hana rjettdræpa. Alstaðar
5