Réttur - 01.02.1923, Blaðsíða 59

Rjetiur.
59
þótt mikíð spillist af því, sem lítill slægur þykir í. Óhætt
má því fullyrða, að nær 10 — 20 fiskum af bverjum 100, sem
veiddir etu, sje kastað í sjóinn aftur. Þegar loks:ns verð-
mæti fiskurinn er fenginn, er lítið meira en helmingurinn
hirtur af honum, höfði, hrygg og slógi er öllu varpað út-
byrðis. A síðustu árum hefir lifur verið hirt, að mestu eða
öllu leyti; annars fór hún áður sömu leið og slógið. Væri
melið til peninga alt það fiskæti, sem kastað er í sjóinn á
einu ári af öllum fiskiskipum kringum strendur landsins,
mundi sá upphœd jafnast á við alla skaita og skyldur, sem
árlega ganga til opinberra þarfa i landinu.
Enginn veit hvað átt hefir fyr en rnist hefir og svo mun
fara með fiskveiðarnar. Engum kemur til hugar, að meta
skaða þann að nokkru, sem menn gera sjer, með því að
spilla nokkru af veiðinni, fyr en um seinan að veiðin er
þorrin. Aðferðin við fisk reiðarnar er álíka og við selveiðar
Norðmanna og vísundaveiði Ameríkumamra, sem áður er lýst;
meðan af miklum náttúruauð er að taka, kæra menn sig koll-
ótta, þó að töluvert af honum verði ónýtt og komi engum
að gagni.
Oera mætti ráð fyrir, að allur fiskúrgangur væri hirtur af
þeim afla, sem opnu bátarnir og mótorbátarnir flytja á land,
en það er öðru nær en svo sje. Mestum hluta af slóginu
er kastað í fjöruna um leið og gert er að, og kemur það
vitanlega engum að notum. Pó að altaf sje nokkuð hirt af
úrgangi og notað fyrir áburð, er þó hitt miklu meira, sem
fer til ónýtis. Árum saman horfa menn á, hvernig ágætum
áburði er varpað í sjóinn, án þess að nokkrum detti í hug
að nota haiin til að rækta einhvem gróðurbera blettinn á
sjávarströndinni. í fiskleysisárum standa oít fjölmargir menn
uppi klæðlitlir, hungraðir og ráðþrota yfir því, hvernig þeir
eigi að afla sjer brauðs til að framfleyta sjer og sínum.
Margir þessara manna hafa mokað í sjóinn miklum auði, er
þeir hvorki kunnu eða vildu hagnýta sjer meðan vel gekk.
Það er ilt að spilla þeim auði, sem búið er að afla úr skauti