Réttur - 01.02.1923, Blaðsíða 3

Rjettur.
3
nytja, og að vinnunni verði trygður fullur arður, á
þann hátt, að lands- og lóðaleigu skuli varið til sam-
eiginlegra þarfa þjóðfjelagsins, og að afnumdir verði
lausafjárskaltar, tollar, skattar á umbótum og allar
aðrar gjaldabyrðir, sem hvíla þungt á framleiðslunni,
hindra aukningu hennar, ræktun landsins og greið
viðskifti á verðmætum.
Að, til þess að ná þessu marki, á sem auðveldastan og
hagkvæmastan hátt, skuli opinber gjöld ákveðin og
innheimt, þannig að tiltekinn skattur sje lagður á verð
lands og lóða, að undanskitdum umbótum, sem
einstaklingar hafa unnið og kostað til.
Að, slík skattskylda, hvort heldur til ríkis- eða sveita-
sjóða, á að takast eftir mati, sem miðað er við eflir-
spurnarverð á hverjum lands- og lóðarhluta, sem er
hafður til ákveðinna afnota eða er vel nothæfur, án til-
lits til umbófa. Pað mat á að vera opinbert og haldið
við og endurskoðað á tilteknu árabili.
Að, skattgjöld af lands- og lóðaverði greiði hver einstakl-
ingur, sem á hlutdeild i því, í rjettu hlutfalli við eign
sína, og fer um innheimtu þeirra eins og á opin-
berum gjöldum, er ganga á undan öllum öðrum
skyldum. Og
við staðhœfum:
Að, árlegt og undanþágulaust skattgjald eða leiga af hinu
ráunverulega eftirspurnarverði landsins, í samræmdu
hlutfalli samkvæmt mati, mundi, í stað núgildandi
skatta af vinnulaunum, verslun, iðnaði og umbótum,
skjótt koma til leiðar miklum og farsælum breyting-
um í þjóðlífinu og vetkamálunum.
Að, full leiga af landverðinu mundi veita svo miklar tekj-
ur í ríkissjóð, að alla tolla og þvingunarskatta
mætti nema úr gildi. t>á mætti útrýma öllum vernd-
artollum og hömlum á viðskiftalífinu, og nema burt
meginorsakirnar til deilumála þjóða á milli. Með þvi
l*