Réttur - 01.02.1923, Blaðsíða 80

80
Rjettur
á einhvern hátt hjálpað manniuum og stutt hanti í baráttu
hans fyrir lífinu, og sannað tilverurjelt sinn í náttúrunni.
Mörg af þdssuTi dýrum, og öðrum, eru notuð sem próf-
steinn læknislyfjanna og menningartækjanna, en jafuframt því
reyna menn að útrýma þeim með ölluin hugsanlegum að-
ferðum.
Vegna þess að þekkingu manna á náltúrunni hefir fleygt
fram á síðustu áratugum, hefir ræktunin ttkið afarmiklum
framförum á ýmsum sviðum, en þrátt fyrir það hefir skilri-
ingur manna á tilverurjetti viltu tegundanna verið sá sami
og hjá mönnum, sem lifðu fyrir mörg þúsund árutn, eða
e ns og hjá núlifar.di villiþjóðum. Hinu höfum vjer ekki
gleymt, að telja oss æðstu skepnu jaiðarinnar, og herra yfir
öllum hennar gögnum og gæðum, en samt orðið harðstjórar
og morðvargar. Þegar talað er um, að ait, sem lifir, beri
volt um skaparann, — og að sá sem ekki sjer guð í náltúr-
unni, sjái liann ekki í sinni eigin sál — er engin tegund í
náttúrunni undanskilin, hve lítilfjörleg eða voldug sem hún
er — tamin eða vilt. í trúarbrögðunum hefir því heldur ekki
verið haldið fram, að mennirnir ættu að gereyða sumum vilt-
um tegundum af dýrum eða jurtum. Pau gera öllu, sem
Iifir, jafnt undir höfð', minsta kosti að því leyti, hvað tilveru-
rjettinn snertir. Villidýrin, jafnvel þau skæðustu, sem nú eru
álitin — voru í aldingarðinum Eden bjá manninum. En
þess er ekki getið, að þau hafi brotið lögin og orðið fyrir
þá sök garðræk, eins og maðurinn. En í hefndarskyni fyrir
það, að hann var rekinn út úr garðinum með lítinn orðstýr,
virðist hann hafa sagt dýrunum stríð á hendur — stríð, sem
staðið fiefir óslitið fratn á þentiau dag.
Guðm. Daviðsson.
Leiðrjettingar.
Bls. 6, 11. I. a. o. fjármálaráðherra les: uianrikisrúðherra.
— 22, 3 - a. o. endur — ernir.
— 32, 3. - a. o. 500 — 7000.