Réttur - 01.04.1972, Síða 3

EINAR OLGEIRSSON
ALDREI AFTUR
Það er nauðsynlegt fyrir þjóð vora, nú
þegar þau gleðilegu tíðindi hafa gerzt að
Alþingi allt lýsir einróma nauðungarsamn-
inginn frá 1961 fallinn úr gildi, að líta
nokkra smnd til baka til þess, er gerðist
1961 á Alþingi Islendinga — og strengja
þess heit að láta slíkt aldrei gerast aftur.
Þjóðin þarf að læra það af því háskalega
víxlspori, sem þá var stigið, að ofurselja
aldrei framar erlendum aðilum valdið yfir
lífshágsmunum þjóðarinnar.
ÞORSKASTRÍÐIÐ VAR TAPAÐ
„Þorskastríðið", sem brezka togaraauðvald-
ið hóf, er það lét brezka flotann halda inn
í fiskveiðilandhelgi Islendinga 1. september
1958, var tapað. Það hafði sannazt að það
var algerlega ógerlegt fyrir Bretann að halda
áfram að veiða undir herskipavernd.
Lúðvík Jósepsson gerði gys að þessum til-
burðum þeirra í þingræðu 6. marz 1961 með
eftirfarandi orðum:
,,Ég hef sagt það áður, að mig hefði langað mjög
til þess, miðað við aðstöðuna til friðunar á Islands-
miðum, að semja beinlínis við Breta um það, að
þeir héldu áfram í eitt, tvö, þrjú eða fjögur ár þess-
ari vitleysu, sem þeir voru að gera hér, vegna þess
að það, sem þeir kroppuðu inni á landhelginni hjá
okkur, skipti okkur engu máli, það var svo ómerki-
legt. En það var annað, sem þeir gerðu fyrir okkur.
Þeir lokuðu skipin sin, sem hér voru, i þröngum
básum undir herskipastjórn, en meginhlutinn af
fiskveiðisvæðinu fyrir utan 12 mílur var algerlega
laus við öll skip. Bátasjómennirnir okkar, sem voru
að róa norðan til á Austfjörðum, sögðu: Við höf-
um aldrei lifað svona dægilega daga. Nú getum
við róið út I okkar 50 mílur. Við sjáum ekki tog-
arareyk nokkurs staðar. — Þá var ekki aðeins
friðað svæðið innan 12 mílna, heldur út I 50 mílur,
af þvi að Bretar höfðu geymt skipin sín I verkleysi
inni I smábás einhvers staðar við landið, og þar
gátu þau ekkert fiskað. Þetta var langbezta ráð-
stöfunin, sem var hugsanleg fyrir fiskfriðunina við
51