Réttur - 01.04.1972, Síða 18

Bjarni Þórðarson 1935, 21 árs að aldri.
Jónssonar og Gunnars, og öðrum man ég eftir, þar
sem Aðalbjörg Sigurðardóttir var mætt og fleiri
aðkomumenn, sem ég man ekki hverjir voru. Fátt
man ég nú af samkomum þessum, en mig minnir
að kratar hafi árangurslaust reynt að hleypa ein-
um þeirra upp, undir forustu Ólafs Magnússonar.
Ekki man ég heldur svo glöggt umræðuefni þess
ara kappræðufunda, en þau munu hafa verið trú-
mál, uppeldismál, siðfræði og margvísleg þjóðfé-
lagsmál.
Gunnar reyndi að fá Jónas Guðmundsson til
kappræðu við sig og var þá ætlunin að heima-
kommar legðu orð í belg. En Jónas brást við hinn
versti og hafnaði og kvaðst ekki vilja eiga orða-
skipti við opinbera mannorðsþjófa — og mann-
orðsþjófa kallaði hann okkur í Jafnaðarmanninum
og var honum vissulega nokkur vorkunn, þó að
hann væri ekki sérlega blíðmáll við okkur.
FYRSTU
3LAÐAGREINARNAR
Þegar liða fór á árið 1931 tóku að birtast I
Verklýðsblaðinu og Verkamanninum hatramar á-
rásargreinar á kratana hér og Jónas Guðmundsson
sérstaklega. Höfundur þeirra flestra var Einar
Sveinn Frímann, sem það ár var varaformaður
Verklýðsfélags Norðfjarðar. Við Ingimann Ólafsson
munum líka hafa átt einhverjar greinar í þessum
blöðum. Það var vist um þetta leyti, sem Verk-
lýðsblaðið birti heljarmikla skammargrein eftir
Ingimann þar sem hann komst m. a. svo að orði,
að Jónas Guðmundsson hefði látið sendimenn sína,
þ. e. samninganefnd um kaupgjaldsmál, hafa sví-
virðingar I nesti og skammir í skófatnað. Jónas
stefndi Ingimann vegna ýmissa ummæla i grein
þessari, en ekki man ég hver urðu úrslit þelrra
málaferla, en þá kom ég I fyrsta sinn fyrir rétt
sem vitni.
REYNT AÐ
NÁ SÉR NIÐRI
Á SKÓLAPILTUM
En mest veður var þó gert út af smágrein, sem
birtist í Verkamanninum þá um haustið og ég ætla,
nema það hafi verið ári siðar, en engan þátt áttum
við þrír þar að.
Nokkrir piltar héðan úr bænum voru þá i mennta-
skólanum á Akureyri. Hópur þeirra kom í verzlun
Jóns Guðmanns, en hann var þá viðriðinn útgáfu
Verkamannsins. Tekur Jón piltana tali og láta þeir
vaða á súðum, en á þeim viðræðum byggir Jón svo
umrædda smágrein, sem mun hafa verið samin
og birt án vitundar piltanna. Jónas varð ókvæða
við og þóttist vita, eða gróf upp, að hún væri
66