Náttúrufræðingurinn

Volume

Náttúrufræðingurinn - 2004, Page 36

Náttúrufræðingurinn - 2004, Page 36
Náttúrufræðingurinn útfellingar sáust í þvagleiðurum og nýrum hjá nokkrum fuglum. Vefja- skoðun sýndi langvinnar bólgubreyt- ingar og smáblæðingar í kringum bandorma í slímhimnu smágarna, en engar aðrar teljandi breytingar, hvorki i göm né öðmm líffærum. Bakteríuræktun úr lifur og hjarta var neikvæð og úr göm ræktaðist bland- aður gróður en ekkert sem benti til sýkingar. Mótefnamælingar gegn Newcastle-veiki og þremur afbrigð- um inflúensu (H5, H7, H9) gáfu enga svömn. Niðurstaða kmfninganna var að dánarorsök væri kröm og líkast til vegna fæðuskorts. Til að átta sig betur á því hversu rýrir þessir svartfuglar vom má bera þyngd þeirra saman við þyngd heil- brigðra svartfugla. Kristján Lillien- dahl5 safnaði svartfuglum við ísland í nóvember til maí á níunda ára- tugnum. Meðalþyngd langvíu, sam- einuð fyrir alla aldurshópa og bæði kyn, var 1085 g (n = 124, s = 108) samanborið við 630 g í okkar úrtaki (n = 93, s = 56). A sama hátt var meðalþyngd stuttnefju 1010 g (n = 40, s = 89) samanborið við 635 g hjá 5. mynd. Hungurdauður svartfugl: bringuvöðvar innfallnir og enginfita hvorki á bringu né ham. - An emaciated alcidfrom the 2002-2002 wreck. Ljósm. Helgi Torfason. okkur (n = 76, s = 65). Miðað við þess- ar tölur var þyngd hordauðra lang- vía 58% og hordauðra stuttnefja 63% af þyngd heilbrigðra fugla! Tíu álkur voru aldursgreindar; vom níu þeirra á fyrsta ári og ein var fullorðin. Þrjár álkur vom krufðar og vom þær, líkt og langvíumar og stuttnefjurnar, án fituforða og bringan irtnfallin (4. tafla). Sama á við um tvo haftyrðla og einn him- brima, þ.e. rýrir og enginn fituforði (4. tafla). Umræða Við höfum hér lýst atburðum þar sem um 3900 langvíur og stuttnefjur drápust úr hungri og rak upp á fjömr á rannsóknasvæði á Norð- austurlandi. Tölur sem þessar verða alltaf lágmarksmat.6, 7 Hluti þeirra fugla sem drepast úti á sjó berst aldrei á land, heldur sundrast á hafi úti. Eins tekur aftur út hluta þeirra fugla sem á land berast. Einnig eru þau hræ sem festir í fjörunni for- gengileg og endast takmarkað. Þar sem vom sandfjömr á okkar svæði var greinilegt að bæði aldan og vind- urinn grófu hræ í sand og sumir fuglamir vom meira og minna á bólakafi í sandi. Sama átti við þar sem víðáttumiklar þanghrannir voru í fjömm; þar grafast hræin í þarabrúk. Máfar og fálkar ganga mjög hart að hræjum og tæta þau jafnvel í sundur. Þar sem bitin og tætt hræ liggja í grjótfjömm bætast marflær við, þannig að fljótlega er lítið eftir af fuglinum annað en beinagrind og hamur. Hræætumar geta einnig borið hræin í burtu úr fjörunni; fálkar geta t.d. borið hræ drjúga leið áður en þeir setjast til að gera að því, og sama á líklega við um bæði tófu Alopex lagopus og mink Mustela vison. Einnig var auðveldara fyrir talningamenn að koma auga á hræ í sandfjörum samanborið við grjótfjörur. Þessi óvissa við mat á fjölda dauðra fugla á rannsóknasvæðinu verður enn meiri þegar við reynum að áætla hversu mikið í raun og vem féll af svartfuglum á Islandsmiðum í þessum atburðum. Engin leið er að setja fram heildartölu fyrir landið og 4. mynd. Ólafur K. Nielsen kryfur svartfugla úr fellinum veturinn 2001-2003. - Disecting alcids frotn the 2001-2002 ivreck. Ljósm./Photo: Helgi Torfason. 122

x

Náttúrufræðingurinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.