Andvari - 01.01.1977, Qupperneq 20

18
GUÐMUNDUR DANÍELSSON
ANDVAIU
Sólríkur dagur.
Hér að framan hefur lítið eitt verið savt frá fáum einstaklinoum úr
O Ö
frændgarSi Egils Gr. Thorarensens. Tel ég, aS þá sé röSin komin aS for-
eldrum hans, þeim Jónínu Egilsdóttur og Grími Skúlasyni Thorarensen,
því aS vissulega eru myndir þeirra ekki síSur mikilvægar en mynd sú af
Skúla lækni, sem dr. Helgi Pjeturss gerir aS umtalsefni fyrr í þessari sam-
antekt.
Egill Gr. Thorarensen lagSi lítt stund á ritstörf um ævina, þó aS
mjög vel væri hann pennafær, og svo vel vill til, aS eftir hann liggur meSal
annars ritgerS um móSur hans, og er greinin snilldarleg, og hefur enginn
skrifaS jafn vel og fallega um frú Jónínu í Kirkjubæ sem Egill sonur
hennar. Greinin kom út 1949 í ritsafninu: Móðir mín. Auk þess sem
Egill dregur upp í þessari grein dagsanna og frábæra mynd af hinni
merku konu, þá lýsir hann óvart sjálfum sér stórum betur en nokkur ann-
ar hefur gert eSa gæti gert, því aS andspænis minningu móSur sinnar
stendur hjarta Egils opiS, sál hans og sinni - hann leyfir barninu í sér aS
tala. „Sólríkur dagur“ nefnist greinin. Eg tel alveg sjálfsagt aS fella megin-
hlutann af þessari móSurminningu Egils inn í þáttinn um hann sjálfan:
„Út um gluggann minn hlasir viS Bjarnarfell í Biskupstungum. í
dag er þaS hvítt niSur í rætur, en geislar vorsólarinnar gylla þaS ævintýra-
ljóma. Yfir þessu fjalli er í huga mér annar ævintýraljómi, sem þaS
hefur átt síSan ég man þaS fyrst. Um hlíSar þess og dali lék rnóSir
mín sér sem barn. Þar dreymdi hana sem unga stúlku vordrauma sína.
ViS rætur Bjarnarfells stendur bærinn Múli, þar sem móSir mín fæddist
og dvaldi öll sín æskuár.
Fáar stundir man ég betur en þegar hún sagSi mér frá barnssporum
sínum um Bjarnarfell, hún átti þá tómstund, en þær voru daglega fáar
tómstundirnar hennar, störfin og skyldurnar kölluSu jafnan aS, og því
kalli var hlýtt skilyrSislaust.
En þessa stundina átti hún frí. Eg man þennan dýrSardag „betur en
margt í gær“. ÞaS var snemma í september fyrir fjörutíu og einu ári,
mamma var á leiS til þess aS heimsækja æskustöSvar sínar og kæran bróS-
ur, sem þá bjó í Múla, og ég fékk aS fara meS. ViS höfSum lagt snemma