Andvari - 01.01.1977, Qupperneq 75

andvabi
TVEIR ÞÆTTIR OG EIN RÆÐA
73
þjóð, að konur hafa jafnan rétt og karlar
til menntunar og flestra eða allra starfa,
sem unnin eru í þjóðfélaginu, enda hafa
þær notfært sér það. En svo sem flest
orkar tvímælis, sem gert er, þá finnst mér
sem þessi sókn konunnar hafi farið nokk-
uð inn á hliðargötur í stað þess að halda
aðalbrautina, sem er að leggja aSaáherzl-
una á aS þroska sig og mennta til þess að
geta rækt æ betur og betur æðstu köllun
lífsins, en það er uppeldi barnsins.
Mér finnst, að barátta kvenna hafi fyrst
og fremst beinzt að því, að mennta sig og
þjálfa til hinna svokölluðu opinberu starfa
og til hinnar ýmsu þjónustu utan heimil-
isins. Þær hafi sem sé hent það sumar
hverjar að mennta sig út úr sínu áskapaða
og eðlilega starfi í stað þess að fullkomna
sig í því.
Þegar á það er litið, hvert hlutverk kon-
unnar raunverulega er, þá liggur í augum
uppi, hve geysiáhrifaríkar þæru eru eða
gætu verið um mótun, þróun og stefnu
mannkynsins. Þeim virðist í lófa lagiÖ að
móta mannkynið að vild sinni, ef þær
Tæktu köllun sína og ynnu samhuga aS
því marki að taka uppeldismálin meira í
sínar hendur en nú er. Og þær ættu að
leggja allt kapp á að hafa börn sín hjá
sér, á meðan þau eru að þroskast, svo að
þær ættu auÖveldara með að móta skap-
gerS þeirra og beina starfslöngun þeirra
að þroskandi viÖfangsefnum í stað þess
eins og nú er að reyna með ýmsu móti að
koma barnauppeldinu á aðra, enda vinnur
fræðslumálalöggjöfin í sömu átt. Ef ekki
væri þannig að uppeldismálunum unniÖ,
þá væri konum auðvelt að breyta þeim
rangsnúna hugsunarhætti, sem alltof lengi
hefir váðgengizt, að líta karla sem æðri og
rétthærri verur en konuna. En í stað þess
kæmi hið eðlilega og sjálfsagða mat, að
konur og karlar væru jafnréttháir aðilar
og jafnáríðandi og ómissandi taugar í
þeirri rót, sem mannkynið vex upp af. Ég
vil að lokum leggja áherzlu á, að maður-
inn mannast því aðeins, að móðirin ræki
vel köllun sína í þágu barnsins og upp-
eldis þess.