Andvari - 01.01.1977, Qupperneq 135

ANDVAHI
FRÁ BERNSKUTÍÐ SIGURÐAR SKÁLDS SIGURÐSSONAR
133
að láta hann ganga upp til inntökuprófs
í vor. Þetta vil ég helst, svo framarlega
sem þér og konu þinni er það ljúft.
25.10. 1893.
Séra Valdimar til Björns.
Nú erum við Siggi teknir til óspilltra
málanna ... Ærið annað er nú fyrir
framan hendina: Hauch og Nepos, lestr-
arbók kennaranna, Steingríms þýzka
lestrarbók, Geirs enska, Tang og Lisco,
Erslev og Granson, Schwanenfiugel, og
Páll og Þorkell o. fl. fyrir utan stíla ...
Býsna þungt mál og framsetning fyrir
fyrstubekkinga sýnist mér á sögu Schwan-
enfiúgels. Ég skil ekki, hvernig þeir piltar
fara að komast fram úr því, sem aðeins
hafa lesið dönsku lítið eitt einn vetur.
Sigga gjörir það ekki mikið til, en þó
þarf ég stundum að útleggja það með
honum eða skýra það.
7.11. 1893.
Björn til séra Valdimars.
Um íslenskukennsluna er það að segja,
að varla held ég ráðlegt sé að sleppa
henni alveg. Ég held það megi nægja að
láta hann læra beygingardæmin í Wimm-
er, bæði í nafnorðum, lýsingarorðum og
sögnum (og svo pronomina) og æfa hann
í því, þegar hann les Wimmers lesbók að
greina, eftir hvaða beygingardæmi það
og það orð gangi, sem fyrir kemur, hvort
það gangi eftir sterkum eða veikum beyg-
ingum o. s. frv. Þetta má gera smátt og
smátt, t. d. lesa fyrst nafnorðabeyginguna,
og þegar það er búið, láta hann lesa
stykki í Wimmer og greina úr því nafn-
orðin og gera grein fyrir um hvert þeirra,
eins og eftir hvaða beygingardæmi það
gangi. Síðan lesa lýsingarorðin og þá í
næstu Wimmers-lexíu að láta hann greina
sér lýsingarorðin og segja, hvort þau
komi fyrir í ákveðnu eða óákveðnu mynd-
inni í comparativus eða superlativus & c.,
svo pronomina og verba eins. Þetta þarf
ekki að taka langan tíma, ef aðeins eru
nefnd beygingardæmin. Svo má jafn-
framt þessu kenna honum að þekkja
hljóðvarpið (t. d. land, löndum, fótur,
fæti o. s. frv.). Ég er hræddur um, ef þetta
er geymt þangað til hann kemur í vor,
að hann þá tefjist of mikið við stærð-
fræðina, sem auðvitað þarf að leggja
mesta áherslu á, og við upplestur á hinum
greinunum. Ef þú því gætir komið inn
í hann þessari beinagrind, væri það mjög
æskiiegt.
1.12. 1893.
Björn til séra Valdimars.
Mig minnir ég skrifaði þér um daginn
út af íslenskunni, að láta Sigga aðeins
lesa helstu paradigmata í grammatíkinni
og reyna að láta hann fá hugmynd um
hljóðvarpið, en að öðru leyti fara ekki
djúpt út í hljóðfræðina. Siggi skrifaði
mér núna um, hvað þið væruð búnir að
fara í, og þykir mér það furðu mikið.
12.12. 1893.
Séra Valdimar til Björns.
Námið gengur svona þetta, eftir því
sem búast er við, með miklum frátöfum
mmum, og þar af leiðandi óreglulegri
kennslu, eins og ailtaf hefur verið hjá
mér. Svo er nú lærisveinninn sjálfur
nokkuð tómlátur með köflum. Aftur tek-
ur hann góðar skorpur á milli ... Hon-
um er létt um að læra, þegar lystina vant-
ar ekki ... get ég ímyndað mér, að hann
komi til að standa sig rétt vel í skóla,
enda þótt náttúran sjálfsagt hneigist
fremur til annars en að hafa kyrrsetur
miklar og icggja að sér við nám.
18.12. 1893.
Björn til séra Valdimars.
— og þakka ykkur báðurn kærlega fyrir
gamla árið bæði í mínu eigin nafni og