Andvari - 01.01.1957, Blaðsíða 31

ANDVARI
Pálmi Hannesson rektor
27
rúmaði 100 nemendur — með iþví að þar væri þó lieimavist. Litlu
fyrir 1880 var þessu marki náð, og síðan má lieita, að statf skólans
La’fi markazt aíf stöðugri baráttu við þrenigsli. Laust fyrir aldamótin
var heimavistin lögð niður og kennslustofur gerðar hér á miðhæðinni
í 'hinum gömhi svefnlöftum. Eftir það var sæmilega fyrir séð allt
fram til 1920, en þá hiljóp nýr vöxtur í nemendastrauminn að skól-
anum, svo að aillt komst í 'fullkomið öngþveiti. Arið 1928 var gripið
til þess ráðs að tákmarka stórum aðgang að gagnfræðadeild. Þetta
kom að nokkru ihaldi um sinn, en nú má því heita lokið, og er það
niála sannast, að aldrei he'fur verið jafnþröngt 1 skólanum eins og
a síðasta vetri. Þá voru hér um 325 nemendur.“
Þetta var haustið 1945, en haustið 1952 var tala nemanda
orðin 518!
Eftir að byggingaframkvæmdir skólahússins voru stöðvaðar,
mæhi Pálmi fátt þar um opinberlega, þótt honum sviði þessi
málalok undir niðri, sem vonlegt var, eftir að svo miklum fjár-
munum og vinnu hafði verið varið til undirbúnings. í síðasta
skipti, er liann sagði skólanum slitið, vorið 1956, komst hann
svo að orði, er hann drepur á lnisakost skólans og aðbúnað:
„Þessi skóli liggur, að íkalla má, á engra manna landi milli stríð-
andi stétta og 'flokka. Enginn eignar sér hann eða telur sér nokkurn
hag að því, að beita sér fyrir hagsmunum jhans. Þetta hefur vitanlega
kosti í för með sér, en ókostirnir eru einnig augljósir. Stofnunin er
með nokkrum hætti að verða úti. I öllum öðrum skólum er unnið að
því vandlega að hæta um aðbúð og statfsskilyrði. Hér situr allt við
sama 'keip nema hrörnunin ein. Það má furðulegt 'heita, að mér
virðist þeir yfirbjóðendur skólans, sem hafa reynzt honum bezt, hafi
minnst þelbkt til hans og aldrei í honum setið. Ég veit ekki hverju
hetta sætir. Hitt er víst, að það hlýtur að hnekkja skólanum, ekki
srzt um alla aðbúð nemenda".