Andvari - 01.01.1957, Síða 95

ANDVARI
Þáttur um skipsströnd í Skaftafellssýslu
91
um, en loks sást til þeirra úr Mýrdal á Sandinum. Höfðu þeir
barizt þarna áfram óveðursdaginn og fram á nótt, og létu að síð-
ustu fyrirberast við Múlakvísl, áður en þeirra varð vart. Þar dó
einn þeirra af hrakningunum, en hinir drógust áfram lengra, er
morgnaði; var þeim þá bjargað og að þeim hlúð, unz þeir hresst-
ust og náðu fullu fjöri.
Aðstaða öll við hjörgun úr sjávarháska hér við land gerbreytt-
ist eins og kunnugt er við tilkomu Slysavarnafélags íslands og
athafna þess, og reyndar eigi aðeins á sjónum. Björgunarsveit-
irnar og björgunarbátar hera hróður þess um landið og frömuða
þess, látinna og lifenda, og einstakra aðilja þeirrar starfsemi. Reist
hafa verið strandmanna- eða skipbrotsmanna-skýli, mest á vegum
slysavarnanna, á mörgum stöðum nálægt sjó á eyðum og sönd-
urn Skaftafellssýslu (var þó aðeins hyrjað, áður en það kom til)
og leiðarvísum komið fyrir til þeirra. En langmestan áhuga hafa
kvennadeildir Slysavarnafélags íslands í Reykjavík, Hafnarfirði
og Keflavík sýnt í þessum framkvæmdum og reist af eigin ram-
leik með forsjá og dugnaði flest skýlin á þessu svæði og hafa
með því getið sér ævarandi orðstír og hrós. Lík fórnfýsi hefir og
komið fram víðar um landið hjá kvennadeildum. Öllu þessu er
ég næsta kunnugur, bæði úr héraði og að öðru leyti vegna þátt-
töku áður í stjórnarathöfnum Slysavarnafélagsins, en það í heild
og deildir þess og sveitir eiga vissulega skilið alþjóðarþökk — og
stuðning við þær lífsnauðsynlegu framkvæmdir, sem þessi félags-
skapur hefir með höndurn. — Sífellt öruggari björgunarmögu-
leikar mannslífa úr heljarklóm höfuðskepna, eða við hvað sem
er að etja, tákna mikinn sigur og ómetanlegan í baráttu mann-
kynsins fyrir tilveru sinni.