Andvari - 01.01.1944, Blaðsíða 83

andvari
Framtiðarliorfur lamibúnaðarins
79
liæla stofna, sem lítt reynast móttækilegif fyrir sauðfjárpestir
l3ær, sem eru komnar að því að leggja sumar sveitir í auðn. Vil
ég um þetta efni visa lil ritgerðar í síðasta árgangi Búnaðar-
'its, eftir Guðmund Gíslason lækni.
Hlutverk hrossanna islenzlcu hefur aðallega verið að vera
vinnudýr. rl'il skamms tima var það talið .ganga glæpi næst að
le8gja sér hrossakjöt til munns. Þótt sú hjátrú og vitleysa sé
1111 að mestu kveðin niður, þá mun þó mega slá því föstu, að
°kl<i horgi sig að ala upp liross til kjötframleiðslu. Hrossin eru
lengi að vaxa og viðkoman litil, svo að sauðféð tekur þeim
langt fram uin öra fjölgun og skjótan vöxt og þroska. Hrossa-
kjöt þykir heldur aldrei nema léleg vara, svo að verð þess
verður ávallt lágt. Þótt lirossauppeldi sé mjög ódýrt í sumum
kéi'uðum, þá mun Jió, Jiegar Jijóðarbúskapurinn er tekinn sem
heild, niega fullyrða, að algerlega sé rangt að ala hross upp
eingöngu lil kjötframleiðslu eins og nú er gert stórum
hérlendis.
Hér eins og viðast hvar annars staðar verða hrossin nær
e|ngöngu notuð til vinnu. íslenzki hesturinn hefur hlotið nafnið
”Parfasji þjónninn". Þetta var algert réttnefni, þar sem fram
'!.lr aldamót seinusti voru hrossin einu flutninga- og sam-
k°ngutækin. Nú er orðin mikil breyting í Jiessu efni. Méstur
nti flutninga á langleiðum er framkvæmdur á bílum. Hestar
eru.Því ávallt notaðir minna og minna til ferðalaga. Það færist
1 Voxt að vélknúin tæki sé notuð við jarðvinnslu, heyvinnslu
°g Hutninga heima fyrir á bæjum. Hlutverk hestsins við land-
húnað;
arstörf fer því hraðminnkandi. En þrátt fyrir það fjölgar
rossum árlega, og munu þau aldrei frá landnámstíð hafa verið
•lu nmörg og nú. Hér er hætta á ferðum, sem ráða verður bót á,
°g mun siðar verða á það drepið. íslenzki hesturinn er hraustur,
^aiðgerður og þolinn svo að af ber. Með kynbótum má stækka
i'Um nokkuð, svo að liann verði sterkari og öflugri til dráttar.
gó«niark hross:|kynbóta á að vera að ala upp hrausta og Jiol-
. u (lráttarhesta annars vegar, en hins vegar íétta og lipra
ffel 1 6Skl’ SeiU nola®lr Yel'ða lil skemmtana. Svo verður að
'<a hrossum til mikilla muna frá þvi, sem nú er.